Tijdstip: zaterdag 5 juli jl. Plaats: een weiland in Burgum, Friesland. Kortom, het was weer tijd voor het jaarlijkse metalfestival Wâldrock. Een relatief kleinschalig festival dat elk jaar toch weer een mooi programma in elkaar weet te zetten. Dit jaar traden er opvallend veel bands op die ik hier besproken heb. Bij aankomst begon het voor mij direct met de zeer aangename Bowie-cover “Hello Spaceboy” in de uitvoering van Pagan’s Mind, om eveneens in de tent opgevolgd te worden door Alchemist. En na Symphony X kon het die dag eigenlijk al niet meer stuk. Het was alleen nog even wachten op Hollenthon. Deze Oostenrijker kwamen natuurlijk hun nieuwe schijfje Opus Magnum promoten. Ze waren helaas ingedeeld op het kleine open podium, naast de main stage. Dat, plus het feit dat het uitgerekend toen net wat begon te regenen, maakte dat hun optreden en het vertolken van hun album niet geheel uitpakte zoals ze wel zouden verdienen. Hun nieuwe album is namelijk zeer aangenaam. Hun songs en composities zitten goed in elkaar en zanger Martin Schirenc (af en toe bijgestaan door zangeres Elena Schirenc) vertolkt de nummers zoals het hoort bij dit soort symfonische black-, deathmetal (volgens eigen zeggen extreme darkmetal) met een lekkere rauwe stem. De muziek op Opus Magnum is donker, episch, symfonisch, heavy, exotisch en nog veel meer, en doet me regelmatig denken aan bands als Dimmu Borgir, Therion en Children Of Bodom. Voor je er erg in hebt zijn de drie kwartier voorbij en druk je hem automatisch weer op play.
mij=Napalm / Hardlife / Rough Trade