Minilogue – Animals

Een poos geleden was minimal ineens hip. Brommende en zuigende minimalritmes deden hipsters in clubs dansen als gekken. Nu ebt de hype een beetje weg, maar echte minimalartiesten blijven stug doorgaan met het uitbrengen van prachtige minimal-cd’s, zoals echte rockabillyproducers zich ook nooit iets aantrokken van de hype rond hun muziek. Om over de producers van 80’s synthpop nog maar te zwijgen. Maar soit: het ging om minimal, de broeierige dancetak die in het Zweedse Minilogue een van haar meest gewaardeerde producers kent. Het duo (Sebastian Mullaert en Marcus Henriksson) leverde met Animals een van de beste minimalplaten ooit af. De Zweden, die als Son Kite housier stuff maken, beroeren met deze dubbelaar het ganse spectrum van de minimaldance. En dat is, hoewel de naam van het genre anders doet vermoeden, heel wat. De cd opent met een van de mooiste minimaltracks sinds jaren: “Yesterday Bells”, met een gefilterde bellenmelodie waar elke producer jaloers van zou worden. “View Of A Juggling Ball” doet me denken aan nummers van minimalproducer Loco Dice en heeft een vriendelijke melodie. In “Giant Hairy Super Monster” (waar halen ze die titels vandaan?) wordt de melodie als een geknede bal deeg omgegooid, ververst en door de mangel gehaald. De track “Animals” is een volgend hoogtepunt: heel langzaam komt de minimale melodie naar voren, waar ook weer mee wordt gespeeld. “Swamp On” zou door Laurent Garnier gemaakt kunnen zijn en “In A Distance” is minimal zoals het ooit bedoeld was: er treden veranderingen op, maar ze zijn amper merkbaar. Heerlijke cd.

mij=Cocoon