De Tour is weer begonnen. Nederlanders doen al jaren niet meer mee voor een eindklassering in de top 10. Jammer hoor. Zelf had ik mijn hoop gevestigd op Thomas Dekker, maar ja, vormverlies dus niet mee. Gelukkig gaat het muziekgebied anders. In de experimentele underground blijkt er namelijk behoorlijk wat talent te zitten, als je maar goed genoeg zoekt. Zoals bijvoorbeeld Zonderland, een trio dat zich bezighoudt met post-rock, improvisatie en ambient. Hun oidipus:motherfucker is tegelijkertijd ontspannen en ambitieus; lekker losjes gespeeld en ongedwongen, maar wel met het gevoel dat je naar een arty band aan het luisteren bent. Helemaal niet erg, niets mis met pretenties. Godspeed You Black Emperor komt regelmatig in me op, maar echt steek houden doet dit niet: waar die band nooit loskwam van hun zelf opgelegde formulewerk, lijkt er bij Zonderland eerder alles te mogen. Van psychedelische freak-outs naar veldopnames, van donkere ambient naar post-rock; maar nooit in een logische of voorspelbare volgorde. Fascinerende band, hoewel er nog zeker gewerkt mag worden aan het geluid tijdens de post-rockgedeeltes; hier blijft het te minimaal en leeg om veel zeggingskracht te hebben, en wordt er vooral hier een bassist gemist. “Veelbelovend” is dan zo’n term die op zijn plaats is, maar vergeet dan niet dat oidipus:motherfucker nu ook al erg de moeite waard is.
Puin + Hoop doet het ook leuk, en gooit er direct even een concept in op hun eersteling Headphone Sessions: spreek met zijn drieën (ook al een trio) een grondtoon af, begin samen te spelen, maar hoor tijdens het spelen alleen je eigen spel afgespeeld op je koptelefoon; mix het later samen tot één samenhangende geluidscollage. Dat klinkt erg bedacht, en dat is het ook, maar wat geeft dat als het resultaat een bijzonder spannende drone oplevert vol lagen, texturen en fijnzinnige details? Werkelijk fantastisch, dit Puin + Hoop; fenomenaal debuut, hopelijk geen eendagsvlieg, denk je dan.
Ze geven gelukkig direct zelf het antwoord met –Tirtekl–, hun tweede langspeler in enkele maanden. Dat is natuurlijk wel het geluk van geïmproviseerde muziek; ben je in een flow, dan kun je in korte tijd zoveel geweldige muziek bij elkaar hebben dat je genoeg hebt voor een album of vijf. –Tirtekl– verschilt in zoverre van Headphone Sessions dat het meer uitgewerkt lijkt – waarmee er direct iets meer melodie in de drones sluipt. Een iets lieflijker geluid is het gevolg, maar lichte kost wordt het nooit. Puin + Hoop doet namelijk niet aan vrolijk of ontspannen, ook al hebben ze Animal Collective bij hun inspiratiebronnen staan. Mooi ook om te merken dat, hoewel het een trio is, ieder lid zich erg goed weet in te houden; samen maken ze namelijk soms erg minimale bijna-stilte met ergens ver op de achtergrond een wereld aan details. Alleen hoorbaar bij aandachtige beluistering dus, maar dat verdient de band dan ook. Waar Zonderland “veelbelovend” is, hoef je dat predicaat bij Puin + Hoop niet meer van stal te halen; dit is gewoon meer dan goed.
mij=Eigen Beheer & Eigen Beheer