De albums van Neurosis zijn zonder uitzondering geweldig. Intens, zwaar, diep, met de impact van een meteoor met de afmeting van Parijs. Ervaringen om nooit te vergeten, maar niet om elke dag mee te maken. Zo ben ik nog steeds niet over de dreun heen die Given To The Rising heet. Aan één album per twee a drie jaar heb ik dan ook meer dan mijn handen vol. Josh Graham is de man achter de visuals bij Neurosis, maar hij wil duidelijk meer dan alleen maar wat knoppen en lichten bedienen. Dus start hij wat bands, en komt hij uiteindelijk met A Storm Of Light, en is hij de bandleider die hij blijkbaar al langer wilde zijn. Fijn voor hem, maar ook voor ons? Als je nog een Neurosis erbij kan verdragen wel. Want dat is wat A Storm Of Light is: een tweede Neurosis. Zwaar, continu het pedaaltje “intens” ingetrapt, op zijn tijd wat dynamiek om behalve woede ook melancholie wat binnen te laten, onmetelijk diepe riffs, oerschreeuwen. Maar wel allemaal wat eenvormiger, compositorisch een stuk minder goed, en dus een veel minder diepe impact. Niet dat er niets te genieten valt, maar toch. En aangezien de eerste en betere Neurosis al genoeg uitbrengt om meerdere apocalypsen van bijbehorende monumentale soundtracks te voorzien, is And We Wept The Black Ocean Within vooral erg onnodig.
mij=Neurot / Bang!