Na het vertrek van gitarist Dregen uit dat andere bandje, The Hellacopters, kreeg Backyard Babies weer alle aandacht en steeg de productie aanzienlijk. Met resultaat, want in Zweden stond dit album al op nummer 1 in de charts. In Nederland zou je dat alleen nog voor elkaar krijgen door je muziek te verHenkJanSmitsen, maar daar is gelukkig geen sprake van. Integendeel, The Backyard Babies is een van de bands die de erfenis van de (vroege) Guns N’ Roses levend houdt. Vanaf het begin grossieren de heren in vuige sleazerock, met – zoals het hoort, maar vaak vergeten – pure energie als belangrijkste ingrediënt. Dat er ook op dit album geen knieval naar de commercie is gemaakt blijkt al uit de titels: met “Fuck Off And Die”, “Idiots” en “Zoe is A Weirdo” maak je geen vrienden onder snelle A&R-jongens. In eerste instantie viel dit album me wat tegen, maar dat bleek mijn eigen fout. Ik speelde het af op een iPod en had die – verstandig als ik ben – niet te hard staan. Maar Backyard Babies op laag volume draaien is blasfemie. Hup, de volumeknop op elf en opener “Fuck Off And Die” is ineens een feest. Een goeie riff, een simpel maar aanstekelijk refrein en plots bewegen al m’n ledematen mee. Bij track twee, “Degenerated”, waar ze in de eerste maten al een memorabel refrein neerzetten, weet ik het zeker: dit is weer een killeralbum. Nergens verrassend, maar de Kindjes Uit De Achtertuin zijn wat mij betreft nog steeds dé opvolgers van Guns N’ Roses uit de Appetite-tijd.
mij=Million Dollar Babies /Soulfood / Suburban