In de categorie bandjes waarvan ik niet begrijp waarom ik ze niet eerder ontdekt heb omdat ik ze bij nader inzien wel heel erg koel vind scoort Biffy Clyro dit jaar hele hoge ogen. Ik heb echt geen idee waarom ik tot dat ik Puzzle voor het eerst hoorde ergens in april nooit eerder naar hun platen geluisterd heb. Misschien waren het de lelijke hoesjes van Blackened Sky, Vertigo of Bliss en Infinity Land die me niet aanspraken? Of las ik er louter negatieve recensies over? Het zou kunnen, maar ondertussen is me wel duidelijk dat deze Schotse band van de broertjes James en Ben Johnston en Simon Neil gewoon op maat gemaakt is voor mij. Kort gezegd is Biffy Clyro grunge zonder simpel te zijn, alternative zonder te kazig en gezapig te zijn, progrock zonder nerdy te zijn. Precies zoals ik het graag heb. De verzamelaar Singles 2001-2005 is voor mij dan ook een mooie gelegenheid om het gemis van de eerste drie genoemde releases eens gedeeltelijk weg te poetsen. Netjes chronologisch geordend somt deze verzamelaar de twaalf singles op die verschenen van die drie albums. Het laat horen dat ik gewoon al bij de eerste single “27” in had moeten haken die op 26 maart 2001 verscheen. Wat een heerlijk nummer om even alle ergernis uit je donder te blèren. Wat een goede zanger is die Simon Neil stiekem. Het goede van Eddie Vedder en Scott Weiland in ene en dan nog een klodder emo erover. Misschien moet ik het gewoon helemaal niet laten bij deze verzamelaar en die drie eerdere cd’s gewoon maar aanschaffen.
mij=XL / V2
1 van de beste bands die ik afgelopen 3 jaar gehoord heb, ze staan niet voor niets 1e in mijn last.fm lijstje. Ze zijn idd de verbeterde Foo Fighters