Hoe geslaagd deze editie van Lowlands ook weer was, mijn hoofd heeft even rust nodig na al die indrukken die ik heb opgedaan. Het festival moet geestelijk bezinken. Ik ben geen drugskicker, maar het nodige aan psychedelische muziek kan ik nu prima gebruiken om weer even tot mezelf te komen.
Muziek die hier uitermate geschikt voor is komt van het vijftal Black Sun Ensemble. Deze progressieve psychedelische rockers uit Arizona (USA) brengen al meer dan twintig jaar hun platen uit. Al moet ik erbij zeggen dat de zanger/gitarist/percussionist Jesus Angel de Paz de enige kracht is die ook op het debuut speelde. Op dit negende album Across The Sea Of Id: The Way To Eden ging hij een samenwerking aan met Eric Johnson, die ook voor de productie tekende. De psychedelica wordt semi-akoestisch gebracht zonder vocalen. Dit lijkt me typisch zo’n album dat zijn ware aard pas vrijgeeft na het roken van een vette joint. Net zoals je dat bij bijvoorbeeld Pink Floyd-albums schijnt te moeten doen. Nuchter is het echter ook prima te verteren. Al ben ik blij dat ik niet door de hele sessie van drie uur heen moet: een cd met een lengte van ruim 50 minuten is genoeg. Vermeldenswaardig is nog dat ik voor het eerst het gebruik van de sitar in de popmuziek geslaagd vind. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Als ik dan toch in de psychedelische stemming ben, dan kan The Politics Of Ecstasy van Vibravoid er meteen achteraan. Het tweetal (Christian en Robert) uit Düsseldorf (Duitsland) kiest i.p.v. een akoestische setting voor veel meer elektronica. Uiteraard met instrumenten die bij de sixties/seventies pasten, zoals de Korg, Vox en Mellotron. Maar ook de gitaar en drums worden ingezet. En -daar is ie weer- de sitar, ook hier verdienstelijk. Bovendien heeft Vibravoid wel (Engelstalige) vocalen toegevoegd. De keuze van de instrumentatie en het gebruik ervan geven het geheel een ruimtelijke sfeer waarvan ik me kan voorstellen dat je hierop op de dansvloer uit je dak gaat. Zaak is dan wel dat de vloeistofdia weer in ere wordt hersteld als sfeermaker. The Politics Of Ecstasy is het eerste volledige album van het tweetal. Eerder waren er al wel drie ep’s. Dit album kent zeven tracks met een lengte van ruim 40 minuten waaronder de Strawberry Alarm Clock-cover “Incense and Peppermints” aangevuld met twee bonustracks. Verder nog noemenswaardig is de in 1967 gesproken tekst door LSD-professor Timothy Leary, op wiens ideeën dit album geïnspireerd schijnen te zijn.
mij=Camera Obscura / Clearspot & Nasoni / Clearspot
doe maar