“Devon Williams, nooit van gehoord”, was mijn eerste reactie. Na het beluisteren van Carefree vroeg ik me af of hij misschien de broer is van Lloyd Cole. Maar dan heet je geen Williams. Ook dacht ik even dat het een solo-cd was van een lid van die leuke homoband The Hidden Cameras. Dan had ik gemist dat zij uit elkaar waren. Ook niet dus, want Williams zingt over vrouwen. Zoeken op het internet levert op dat Williams een Amerikaan uit L.A is met een muzikale carri�re in de punkband Osker, de folkpopband Lavender Diamond en de folk/akoestische band Fingers Cut Megamachine. Carefree is echter zijn eerste solo-album. Er is hoorbaar veel aandacht aan besteed. De nummers zijn gearrangeerd met violen, cello, piano en hij maakt gebruik van de nodige vocale gastrollen die de tweede stem vertegenwoordigen. Ook klinkt zijn stem alsof hij in een echo�nde kerk staat. Na elf liedjes in 35 minuten heb ik echter het gevoel dat Williams zich inhoudt. Alsof hij vooral niet punk wil zijn. Peper is dan ook iets wat dit album mist, daar helpen de gitaren in “Bells” verder niets meer aan. Ook zout was welkom. De grap waaraan na een lange stilte nog een nummer wordt toegevoegd kennen we nu wel. Bovendien voegt het korte nummer weinig toe. Wel grappig is de verkeerde titel aan de zijkant van het hoesje: ‘Careerfree’, staat er te lezen.
mij=Ba Da Ding / Konkurrent