Lowlands 2008 – Voorpret

Altijd moeilijk, zo’n voorpretstukje. Zeker bij zo’n groot festival als Lowlands. En dat terwijl ik best veel voorpret heb. Gisteren hebben we bijvoorbeeld een paar telefoongesprekken gevoerd over de indeling van ons tentenkamp. (“Ja, maar als ik de grotere tent meeneem, dan kunnen we wel met z’n drieën in de tent.” – “Ja, maar ik weet niet of L. misschien alleen in een tent wil, ook al heeft ze nog geen tent.” – “Nou, ik heb twee tenten, dus het komt hoe dan ook goed, maar als ze nu bij ons wil en ze neemt de grote mee, dan kan ze ‘m ook voor ons opzetten…”) Dát vind ik al voorpret. Net zoals een gesprek aan de bar, dat weliswaar wel over muziek ging, maar waarin geen enkele band genoemd werd. (“Ik heb wel zin, maar ik heb nog geen must-see lijstje.” – “O, dat had ik wel. Maar ik weet nu al niet meer wat daar allemaal op stond.”) Tegelijk met het schrijven van dit stuk zal ik dat lijstje dan maar eens maken. Inclusief geheimtips – nu ook in de grote Van Dale als Nederlands woord – en waarschijnlijk ook voor de hand liggende keuzes. Het frappante is wel dat er zo op het eerste gezicht geen enkele band is waarvoor ik alleen al drie dagen op een camping zou gaan hangen. Daarom een voorpretstukje in dagelijkse lijstjes van vijf must sees en drie don’t sees.

Vrijdag
De openingsdag, die al vroeg begint met Henry Rollins 'on spoken word'. Wellicht de moeite waard, zoals heel veel dagelijks de moeite waard is. The Kooks bijvoorbeeld. Die zijn nog steeds hartstikke leuk. Maar in de Alpha? Is die tent niet te groot? En wat moet ik met Anouk? Toch even gaan kijken vanwege haar show, terwijl ik er eigenlijk niet zoveel aan vind? Nee, ben bang dat ik dan toch de voorkeur geef aan Roisin Murphy.
Must sees
1. Ting Tings

Ik won de cd op de nationale radio en bombardeerde het direct tot vakantieplaatje. Als het live-optreden net zo energiek is als de liedjes op dit album, dan ben ik tevreden. Gewoon, gezellige, blije pop. Het hoeft niet altijd moeilijk te zijn.
2. The National
Oké. Ik had Boxer nooit goed geluisterd. Ik had Boxer niet in mijn jaarlijstje. Maar het optreden van deze band op Haldern was zo verschrikkelijk hartverscheurend mooi, dat ik hoop dat ze dat kunstje nog een keer kunnen evenaren. Dan moet je erbij zijn. Meemaken. Horen. Zien.
3. Santogold
Op z'n MIA's, maar dan iets melodischer, heeft Santogold een leuk van-alles-wat-plaatje gemaakt, met een superleuke single. Het moet welhaast zo zijn dat haar optreden, dat in de India vermoedelijk ook nog eens goed zal uitkomen, een dansbaar feestje wordt.
4. The Flaming Lips

Volgens sommigen bleef het optreden op Haldern muzikaal wat achter en daar kan ik wel inkomen: als je de liedjes niet kent, of als je helemaal niet houdt van deze grootse, beetje psychedelische poprock, dan is het misschien muzikaal ook niet heel erg sterk. Of vind je het muzikaal misschien wel overdreven. Maar de show, het feestje, dat moet je toch eens meegemaakt hebben. Zorg ervoor dat je er vanaf het begin bij bent!

5. Holy Fuck
Ik was er niet bij op Motel Mozaique, maar er is toen in Rotown zó hard gedanst dat… eh… dat het bijzonder is dat Rotown er nog staat. Daarom ben ik benieuwd of Holy Fuck in de open Charlie – ik neem tenminste aan dat dit wederom een open lucht podium is – het publiek wederom kan laten springen alsof het leven er vanaf hangt.
Don't sees
1. Infadels

Die don't sees zijn natuurlijk persoonlijk en als ik zeg dat ik de Infadels geen zak aan vind, moet ik voor de lezers natuurlijk hard maken waarom ik dat vind. Nou ja, de weinig originele punkfunk is inmiddels zo wijdverspreid over Nederland – man, hoe vaak is die band hier niet geweest, ze stonden ooit zelfs op Breda Barst… – dat ik er eigenlijk helemaal niets meer mee te maken wil hebben. Als je dronken bent, of anderszins ver weg, dan maakt het je misschien helemaal niet meer uit, maar als je wil dansen, ga dan tijdens de Infadels naar Roisin Murphy.

2. Roni Size Reprazent
Iedereen heeft die cd. Tenminste, iedereen die ik ken. Ik heb 'm ook. Terwijl ik nooit zo van de drum 'n bass was. Maar is dat niet een beetje voorbij? Moeten we nu echt weer integraal op Reprazent gaan stuiteren? En dan ook nog eens om drie uur 's middags? Nee, ik geloof niet dat ik hier warm voor ga lopen, al heb ik veel warme herinneringen aan dit album, dat natuurlijk hoe dan ook een classic is.
3. HIM
Volgens Leon Verdonschot is de zanger van HIM een vals zingende zak hooi en moeten we massaal voor de show toch even gaan kijken. Ja, dat zal wel, maar als er iets beters voorbij komt, dan ben ik bij iets beters hoor. Aan de andere kant, even kijken omdat het zo stom is, dat kan natuurlijk ook. Dan ben je erbij geweest en kun je zeggen: 'Dat was stom. En wat een vals zingende zak hooi.'
Zaterdag
Naast de alleroudst-gedienden van dit festival, Sex Pistols, ook twee andere oud-gedienden die absoluut de moeite waard zijn: Underworld – minder dan Roni Size alleen maar herinnering – en The Breeders. Al met al ben ik ook benieuwd naar het nieuwe werk van Franz Ferdinand. En als je van de climaxpop van British Sea Power houdt, moet je daar ook zeker naar gaan kijken.
Must sees
1. Sex Pistols
Misschien net als Reprazent toch iets te veel van vroeger, maar het verschil is dat ik Reprazent heb meegemaakt en de Sex Pistols niet. Die had ik domweg nog niet kunnen zien omdat ze niet speelden. Omdat ze niet meer bestonden. En nu komen ze. Maakt mij het uit dat ze de vijftig gepasseerd zijn. Ik ga een keer in het echt meebrullen met “Anarchy in the UK”. En daar heb ik nu al zin in.
2. Los Campesinos
Net als de Ting Tings een opwekkend zomerbandje. Laat die zon maar komen. Ik wil meezingen, meedoen, meeklappen met de chaotische pop van Los Campesinos. En ik doe mijn button op!

3. De Jeugd van Tegenwoordig

Nooit live gezien. En die gekke Willie Wartaal en zijn kompanen wil ik wel een keer zien optreden. Kijken of ze echt zo arrogant zijn als ze doen voorkomen. En of dat live muzikaal ook een beetje klopt. Mooi zou zijn als ik dan van The Opposites, net ervoor, het hitje ook even mee kan pikken. Soms wil ik alleen maar dingen horen die ik ken. Dit zijn zulke bands.
4. Tunng
Een van mijn lievelingsbands. En dan ook nog in de stille Juliet. Zou ervoor in de rij moeten. En ze spelen tegelijkertijd met Los Campesinos. Dat wordt nog moeilijk. Maar alles eens een keer goed horen, met goed geluid (want dat is er in de Juliet) en daar lekker bij gaan zitten, dat vind ik wel de moeite waard. Ik hou van de hippies van Tunng.
5. Ane Brun

Wat is er mooier dan in alle vroegte – want half twaalf 's ochtends is op een festival in alle vroegte – luisteren naar Ane Brun, die met haar zweverige, prachtige stem de hele India, en daarbij waarschijnlijk het hele festivalterrein stil krijgt? Als ik niet voor jullie een stukje aan het typen ben, dan ben ik bij Ane.
Don't sees
1. White Lies
Gezien op Haldern. Tegenvaller. In de lijn Joy Division, Interpol, Editors het zoveelste bandje dat in zwarte pakken op het podium verschijnt. Geen zin om beter te leren kennen, want je kent het al. Is voor mensen die nog nooit van die andere bands gehoord hebben misschien een goede instapper.
2. Iron & Wine
Zou normaliter een absolute tip zijn. Ik hou van deze band. Ik hou van de samenzang. Ik hou van bijna alles dat met Iron & Wine te maken heeft, maar ik vond de band saai en hoef deze dus niet nog een keer te zien. Als je twijfelt tussen Iron & Wine en bijvoorbeeld Franz Ferdinand, ga dan maar gewoon naar Franz Ferdinand en luister Iron & Wine thuis weer op cd.
3. Nightwish
Ik vraag me altijd af hoeveel gothmetalfans er op Lowlands rondlopen. Want wat moet je doen als er even geen goth of metal is? Alleen maar in het gras hangen? Leuk voor Nightwish dat ze hier mogen spelen, maar wie komt er nu kijken? Ik hou hier helemaal niet van en ga dus ook niet kijken.
Zondag
Als je Yeasayer dit jaar nog niet live gezien hebt, ga kijken! Ze staan niet per se in mijn lijstje omdat ik ze al wel heb mogen aanschouwen. Als het uitkomt, ga ik zeker weer. Als het uitkomt ga ik ook heus nog wel even kijken naar Tom en Mauro. En naar The Hives. Grote acts, waarvan ik wel eens wil zien of ze in de Alpha overeind blijven. En moet die Dorlene Love – Phil Spector-zangeresje is verantwoordelijk voor de bandnaam – niet ontdekt worden? En wat moet het heerlijk zijn om liggend in de zon – haha, heeft u het weerbericht gezien? – naar Elbow en Sigur Ros te luisteren.
Must sees
1. Hercules and Love Affair
Naar het schijnt heeft deze DFA-dance-act Antony thuis gelaten en in plaats van hem een zangeres meegenomen. Dat is heel, heel, heel erg jammer, maar dat zat er natuurlijk wel in. (Hoewel, wat is Antony dán aan het doen?) Neemt niet weg dat ik hunker naar de hitjes (“Blind” en “You Belong”) en door wil blijven dansen op de rest van de plaat, ook al staat daar een zangeres.
2. The Dresden Dolls
Deze Amerikaans, Brechtiaanse theaterpop heb ik altijd intrigerend gevonden. Nooit heel veel naar geluisterd thuis, maar nog steeds intrigerend. Ik moest maar eens een keuze maken. In elk geval gaan kijken en dan besluiten of dat alsnog iets voor thuis is of niet. Hoop dat dit niet tegenvalt, zo aan het einde van de laatste dag.
3. Get Well Soon

Op De Affaire maar half meegekregen. Met goed geluid wil ik wel eens horen of ik deze Duitse band echt zo leuk vind als ik dacht deze te vinden. Melodisch hartstikke sterk, met acht man (ofzo) op het podium en veel instrumenten. Daar hou ik wel van. Ik geef ze een nieuwe kans.

4. MGMT

Deze hippe jongens uit New York blijken echte hippies en dat is leuk om te zien. Bovendien spelen ze met zoveel enthousiasme dat het ook nog eens leuk is om naar te kijken. Debuutplaat is niet voor niets bejubeld (ook door mij) en deze back to the sixties and seventies-act zal hopelijk de zon doen schijnen…

5. Midnight Juggernauts
Voor mij een van de dansbaarste en leukste acts van nu. Dansbare pop dan, want hoewel stoempende beats de liedjes opfleuren, blijven de beats wel onderdeel van het liedje. Graag hard zweten, zo aan het eind van de zondag.
Don't sees
1. Editors

Voor mij hield het bij Interpol al op. Ik vind er gewoon niet zoveel aan. En hoewel ik de jongens een warm hart toedraag – ik had een leuk interview met die lieverds – ga ik niet nog eens naar Editors luisteren. Deze rip-off van Interpol (die natuurlijk al lang een rip-off was van alles wat al ooit geweest was) heb ik nu genoeg gehoord. Het is klaar.
2. Black Kids
Dat liedje “I'm Not Gonna Teach Your Boyfriend How to Dance With You” is natuurlijk hartstikke leuk, maar toen ik vorige week de rest van het album opzette, schrok ik van de productie en de weinig originele rest van de liedjes. Volgens vrienden vind ik het wel leuk, maar als er iets beters voorbij komt, ga ik, na de tegenvallende poging tot luisteren vorige week, niet proberen om hier nog iets van te maken.
3. Anti-Flag
Dit is geen muzikale keuze, maar ik weet nu al dat ik aan het eind van de laatste dag geen zin meer heb in rebellerende (punk)rock en heavy gitaren. Op een ander moment had ik deze band wel een kans gegeven, maar laat mij maar afsluiten met de Midnight Juggernauts. Een iets vrolijker inslag, zo aan het eind.
Zo. U mag woordelijk op me schieten als ik uw favorieten tot 'don't sees' heb bestempeld en u mag me vertellen waarom ik nog niet genoemde acts toch eigenlijk echt wel moet gaan zien. (Wellicht heeft u onthouden dat ik niet zo van de dance ben, praat me maar weer eens om.) Echter, u weet net zoals ik dat je wel een lijstje kunt maken, maar dat daar in de praktijk zelden iets van terecht komt en dat het festival zelf de leider is. Van minuut tot minuut. Ik heb er zin in en als alles goed gaat, krijgt u van ons dagelijks verslag vanaf het terrein.