In Zweden weten ze hoe ze moeten rocken. Of het nu om The Hellacopters, Danko Jones, The Hives of wat harder spul zoals Entombed of The Crown gaat, rulle rockriffs (ik blijf dit een mooie term vinden) doen het nog steeds goed in deze noordelijke streken. Psychopunch is wederom zo’n soort band. Ook zij weten eenvoudige doch behoorlijk catchy refreinen te koppelen aan stevige punkrock ‘n’ roll riffs. Dat levert helaas in dit geval niet een plaat van jewelste op, want daarvoor is deze nieuwe Psychopunch, hun zevende alweer, iets te vlak en te doorsnee. Psychopunch grossiert in weinig verheffende doorstamprock, met maar weinig finesse. Dan komt het al gauw aan op de zang, en laat ik nou net de stem van de zanger niet zo vreselijk charmant vinden. Live zal dit ongetwijfeld wel weer prima werken, maar dat kleine beetje extra wat je nodig hebt om een echt goede of opvallende plaat te maken ontbreekt. Het luistert lekker weg en klinkt ook niet verkeerd, wat vooral te danken is aan de prima productie, maar beklijven doet het allemaal niet. Een beetje een net-niet geval derhalve, en daardoor een gemiste kans.
mij=Soulfood / Suburban
alsof Danko Jones uit zweden komt, of hij moet verhuist zijn, maar vroeger woonde hij in Canada in ieder geval.
U heeft gelijk. De verwarring is waarschijnlijk ontstaan door hun Zweedse label (Bad Taste). Excuus.