Rusalki wordt gevormd door vier zangeressen van verschillende nationaliteiten (Nederlands, Iers en Russisch) die vanuit Amsterdam de wereld bestoken met hun vertolkingen van traditionele volksmuziek uit alle windstreken. Op hun derde cd Kumushki ligt de nadruk op repertoire uit Oost Europa, een gebied dat doorgaans slecht vertegenwoordigd wordt door vertolkers van Balkan-muziek, dus dat klinkt alvast veelbelovend! Echter, hun cd en website bekijkend bekroop me een licht onbehaaglijk gevoel: de dames presenteren zich als een soort new-age bloemenmeisjes, en de boodschap dat we uiteindelijk allemaal vriendinnen van elkaar zijn ligt er nét iets te sterk op. Maar wat een verrassing om deze muziek te horen! De meeste nummers worden zonder begeleiding gezongen, en daar is het kwartet op zijn sterkst. De arrangementen zijn origineel, de harmonieën zijn gewaagd en spannend, en de vier stemmen klinken vol en doorleefd. Soms wordt er spaarzaam begeleid op gitaar, maar dat doet eerder afbreuk aan de prachtige zanglijnen dan dat het werkelijk iets toevoegt. De muziek is doordrenkt van weemoed en verdriet, en slechts een enkel nummer klinkt vrolijk of opzwepend. Naar mijn smaak overtuigt Rusalki daarin niet. Ze “vlammen” niet echt, zoals bijvoorbeeld collega-zangeressen Laïs dat wel weten te doen in veel van hun repertoire. Daar waar Rusalki zich concentreren op verstild en ingetogen, hebben ze echter mijn volle aandacht, en weten zelfs hier en daar te ontroeren. Punt van aandacht is echter wel de zuiverheid van het zingen: je hoort nét iets te vaak een uit de toon vallend nootje. In rock en blues is dat charmant, in a capella zang is dat alleen maar storend…
mij=Silvox