Op zoek naar de hoesfoto voor bij deze recensie kwam ik op een site die Sieges Even classificeerde als Rock/Metal Verenigde Staten. Terwijl Sieges Even heel erg Duits/Nederlands is en progrock speelt, maar beslist geen metal. De verwarring over de herkomst is wel enigszins verklaarbaar, want het klinkt ookt als progrock uit de VS en omstreken. Vooral de omstreken, want muzikaal is Sieges Even stevig verwant met de Canadezen van Rush. Na twee uitstekende studioplaten na de heroprichting met de Nederlandse vocalist Arno Menses is dit een live-album waarop die verwantschap met Rush nog meer tot uiting komt. De mix is puur Rush, de beeldvullende gitaarpartijen met veel gepingel tussen de akkoorden, de jachtige drums, de ronkende baspartijen, je zou soms bijna denken dat ze bewust naar het Rush-geluid gezocht hebben. Maar goed, Rush is natuurlijk hét voorbeeld voor bands als deze en uiteindelijk moet je toch vooral concluderen dat Sieges Even amper hoeft toe te geven als het op muzikale vaardigheden aankomt. Geen break mislukt, geen moment valt het klanktapijt even weg en ook Arno Menses levert met zijn zang een prestatie van formaat. De songs zijn vaak een tikje sneller dan op de studio-albums, wat voor een live-cd precies de extra pit oplevert die het nodig heeft. Dat het op dit album nog iets dichter tegen Rush aanligt dan op hun studio-albums heb ik niet als storend ervaren, simpelweg door het hoge niveau. Inside Out mag zich gelukkig prijzen met deze band onder contract. Krap drie jaar geleden schreef ik hier “Als ze dit live kunnen waarmaken hebben we er een Grote Naam bij.” Ze maken het waar. Volledig.
mij=Inside Out / CNR