Ik heb deze cd nu al zeker tien keer gedraaid en het valt me elke keer op dat ik geboeid ben bij de eerste single “Strength In Numbers”, maar dat ik daarna ongewild met mijn gedachten wegdwaal. Pas bij het nummer “Cold Blooded” ontwaak ik weer. Hiertussenin zitten toch zeker wel negen nummers en als ik me er echt toe zet om ze bewust mee te maken, dan zijn ze echt niet slecht. Ze doen me vaak denken aan Duran Duran en andere bands van rond die tijd, veel elektronische muziek met een beetje ondersteuning van ‘echte’ instrumenten als een gitaar en drumstel. Ik vraag me werkelijk waar af waarom ik telkens afdwaal bij The Music. Het is puntig en de stem van Robert Harvey is alles behalve slaapverwekkend. Het verhaal achter Robert Harvey is ook niet slaapverwekkend. Hij heeft een verleden van drugs- en alcoholverslaving. Het begon met de drugs, maar na de release van hun tweede album in 2005 verving hij de (hard)drugs door alcohol en was hij dagelijks voordat de klok 19:00 uur aangaf al dronken. Eind dat jaar gaf Harvey uiteindelijk toe dat hij een probleem had, en is toen opgenomen. In het nummer “Drugs” beschrijft hij zijn strijd, While the heart keeps beating, the brain keeps wanting. How can I fly if you don’t give me wings. Voor het eerst dus een album met een nuchtere Robert Harvey en misschien is dat wel de reden dat ik afdwaal; de climax in de nummers is minder geworden, te nuchter, te vlak.
mij=Polydor / Universal
Stopt ermee! Laatste show op 5 augustus in Leeds.
When The Music is over, turn out the lights….