Wat moet je nog doen om op te vallen als metalband met hardcore-invloeden? Hoeveel van zulke bands heb ik de afgelopen jaren wel niet voorbij zien komen. Het gros van dit soort bands weet hoe ze een degelijke bak teringherrie moet maken, maar hun metalcore mist bijna zonder uitzondering iets. Het voelt vaak te gemaakt aan, te gladjes. Alsof ze tien jaar geleden nu-metal maakten, maar nu met de nieuwste mode mee willen gaan en daarom overgaan op gladde metalcore. Arkangel is een Belgische band die tien jaar geleden ook al metalcore maakte en dus niet van enige onoprechtheid beticht kan worden. De Brusselaars komen ook op Arkangel Is Your Enemy weer superhard. Niets geen cleane refreinen, niets geen melodieuze hippe passages, maar een logge combinatie van hardcore en metal. Zoals Pantera dat ook maakt. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik niet bekend was met het eerdere werk van Arkangel, maar na een snelle luistersessie van hun vorige plaat Hope You Die By Overdose kan ik toch wel met zekerheid zeggen dat er in vier jaar niets veranderd is bij deze band. Zanger Baldur Vilmundarson – klinkt niet erg Belgisch – is de sterkste troef van de band, het ontbreken van inventieve riffs het zwakkere punt. Vernieuwend is het allemaal niet, maar Arkangel doet tenminste iets wat ze goed kunnen: genadeloos en compromisloos beuken.
mij=GSR / Bertus