Het New West-label staat toch vooral bekend om zijn dik in roots gedrenkte releases. Aan de hoes van Benji Hughes‘ debuut-cd valt eigenlijk al wel af te lezen dat je dit van Hughes niet hoeft te verwachten. Bovendien debuteert Hughes gelijk maar met een dubbel-cd en da’s ook niet bepaald alledaags. Nu hadden de vijfentwintig nummers best op één cd gepast qua tijd, maar ik vind het wel fijn zo, deze opsplitsing. Ik heb me er wel op betrapt dat ik de afgelopen weken cd één veel vaker gedraaid heb dan cd twee. Dat komt vooral doordat daar de leukste liedjes op staan. Het zwoele, bijna geile “Tight Tee Shirt” en “Neighbor Down The Hall” vind ik echt de toppers. De eerste doet wel een beetje Beck-achtig aan met zijn zwoele synths en basloopjes, maar de stem van Hughes is op een rare manier donkerder, maar toch zachter dan die van Beck. Dat de Flaming Lips-invloeden ook regelmatig om de hoek komen koekeloeren is niet zo raar als je weet dat op tweede cd de zevende track “I Went With Some Friends To See The Flaming Lips” heet. En als Hughes op de melancholische toer gaat dan doet hij bij vlagen zelfs aan Elliott Smith denken. Toch vind ik wel dat Hughes zich her en der een beetje teveel heeft gedompeld in de edelkitsch van samples, synths en uit drumcomputer getoverde ritmes. Alleen met piano of gitaar blijkt Hughes zich namelijk prima te kunnen redden. Pluspunt van al dat gefröbel in de studio is wel weer dat A Love Extreme niet snel verveelt.
mij=New West / Sonic