Behalve dat Steven Wilson in een stuk of vijf bands zit, doet hij ook nog eens vele productionele klussen. Een van zijn laatste projecten op dit gebied was het mixen van Ephrat’s debuutalbum No One’s Words. Dat het geluid van deze plaat warm en transparant klinkt is niet meer dan logisch. Zo klinken alle Wilson-producties. Alleen maar op Porcupine Tree lijken doet de band rond Israëliër en naamgever Omer Ephrat gelukkig niet. Ze zoeken het eerder wat verder terug richting het geluid van bands als King Crimson en Rush (zonder krekel natuurlijk). Iets meer variatie in de zes nummers en wat vetrandjes her en der wegsnijden had misschien geen kwaad gekund, maar door het uitgekiend kiezen van zijn gastmuzikanten weet Omer me toch met gemak te overtuigen. Zo draaft in “Haze” Paatos‘ zangeres Petronella Nettermalm op, die met haar zwierige stem het geluid van Ephrat toch een andere kleur geeft. Nog sterker is de rol die Daniel Gildenlow (Pain of Salvation) verricht in “The Sum Of Damage Done”. Deze Zweed is in korte tijd uitgegroeid tot een van mijn favoriete zangers in het progrock-genre en dit nummer toont nog maar weer eens aan waarom dat is. Wat een dynamiek en variatie heeft die gast toch in zijn stem! Maar laten we vooral ook niet de prestaties van bandleider Omer zelf vergeten. Hij komt vanuit het ogenschijnlijke niets met een met een album op de proppen waarmee hij zich zo in de subtop van de progressieve rock kan nestelen. Da’s na Amaseffer de tweede Israëlische band die dat lukt dit jaar.
mij=Inside Out / CNR