Bij mij is het toch wel vaak zo dat ik een concert van een band beter vind dan hun plaat. Het komt denk ik doordat je de muziek meer voelt in een zaal dan clean uit je speakers. Bij No-Man gold raar genoeg het omgekeerde. Hoe goed het zestal ook zijn best deed, het bijna klinische geluid van hun cd vertaalt naar het podium bleek niet het bizar hoge niveau te kunnen halen van de prestaties op plaat. Dat vond ik best jammer, want ik had er veel meer verwacht. Om deze semi-vieze smaak weg te spoelen besloot ik eenmaal thuis gekomen maar om de stortkoker met herrie even flink open te trekken. Daaruit kwam vervolgens No More Invention, het album van de Gunsklingers gerold. Dat zou er wel eens even voor zorgen dat ik weer wat meer positieve energie zou voelen. Gelijk bij het openingsnummer “Into The Garage” wordt het psychedelische gaspedaal flink ingedrukt en de voet die zorgt voor het spacey geluid blijft daar mooi bijna veertig minuten zitten. Alleen als er kramp dreigt mag die voet er even vanaf. Verder jakkeren deze drie Fransen recht zo die gaat door. Bizar is dat het tweede nummer “Lighter Slinger Festival” maar liefst bijna dertien minuten duurt. Da’s meer iets voor symfonerds zou je zeggen. Het liedje is een absurde rollercoasterride met een alsmaar repeterende basriff waar overheen de gitaren van Gregory Raimo als een wildeman te keer gaan en hij jengelt, de zeldzame woorden die hij zingt, als een mager speenvarken in nood of als praatzanger die een kruising is van RATM met dubbele dub.
mij=World in Sound / Clearspot