Gevoelig mooi, dat is ook het recente werk van James Yorkston, When The Haar Rolls In. Zo, dat heb ik meteen weggegeven. Ik was nog aan het denken wat ik er nog meer over zou zeggen of hoe het stukje aan te kleden toen het bericht binnenkwam dat Har (Heet Stof) was overleden. En dan verandert de muziek van gevoelig mooi in vreselijk gevoelig. Ik ben geraakt door dit overlijdensbericht, alhoewel ik hem nooit in levende lijve zag. Het waren slechts mailtjes, maar dat je je druk kunt maken om al die leuke interessante muziek, nog een heel leven voor je lijkt te hebben en je er dan na een korte ziekte niet meer bent. Het is onvoorstelbaar. Yorkston leeft en wel in Schotland aan de Noordzee-kust in Fife om precies te zijn. Haar is de mist die vanuit de zee het land optrekt. En dat past wonderwel bij de muziek. De liedjes zijn kleine schilderijen waar de muziek met herhaalde fijne penseelstreken neergezet is. Hierboven op zoekt de stem van James Yorkston zijn eigen weg. Af en toe zorgt folk-zangeres Nancy Elizabeth Cunliffe voor de finesse. Het resultaat gaat vreemd genoeg van Sufjan Stevens / Bonnie ‘Prince’ Billy -achtige liedjes naar songs die dichter bij de folk liggen. Een album die mij langzaam in de greep heeft genomen en het ruwe nieuws versterkt het alleen maar. Ik denk dat Har dit zou begrijpen. Ik doop de titel om in When The Har Rolls In. Soms is het leven zo mooi, en soms zo verschrikkelijk gemeen. Verdomme.
mij=Domino / Munich
Geweldig mooie cd. Gelaagde muziek met prachtige diepzinnige teksten.