Ooit gaf Mogwai Iggy Pop een andere context. Als zijn stem ergens opdook, zette ik me schrap voor een aanzwellende geluidsstorm, een crescendo van gierende gitaren en andersoortig lawaai. Hoe slim was het om een pratende Iggy heel zachtjes het briljante Come On Die Young te laten openen? Automatisch ging de volumeknop iets naar rechts om te verstaan wat hij mompelde. Gevolg was wel dat je een paar passen achteruit werd geblazen door wat er daarna op je af kwam.
De impact die het overrompelende CODY en daarvoor Young Team hadden, zal Mogwai wel niet meer weten te bereiken. Hun laatste twee platen, Mr. Beast in het bijzonder, klonken als een zoektocht naar liedjes, een queeste waar voor de Schotten geen winst te behalen viel. Gelukkig is The Hawk is Howling een return to form. De tracks mogen weer langer zijn en vooral de klassieke Mogwai-ingrediënten bevatten: aan- en afzwellende muren van geluid, een pingelende piano die als de stilte voor een storm het gevaar aankondigt en hier en daar een geluidsgrapje. Over grapjes gesproken: de titels zijn hilarisch (“I’m Jim Morrison, I’m Dead”, “The Sun Smells Too Loud” en “I Love You , I’m Going To Blow Up Your School”). The Hawk is Howling is misschien wel de beste Mogwai-plaat sinds Come On Die Young, maar zal de manier waarop je naar Iggy Pop luistert niet meer veranderen.
Mij=Wall of Sound / PIAS