De weg van A naar B is een rechte lange weg. Deze kan met een beetje automobiel in twaalf tot vijftien minuten afgelegd worden. Er zijn mensen die niets van de weg moeten hebben. Een gevaarlijk onding noemen ze de rechte lange scheurijzerweg. Ze nemen wegen waarmee ze in twintig tot vijfentwintig minuten met zo’n tachtig kilometer per uur op de teller de bestemming halen. Er zijn echter mensen ook die ook daar niets van moeten hebben. Ze pakken dan bijvoorbeeld hun Kever, NSU of DAF, gaan zo snel mogelijk van de hoofdwegen af en kiezen hun eigen weg. Nemen eventueel onlogische routes, zoeken interessant lijkende plekken op waar ze nog nooit zijn geweest, herhalen eventueel stukken en gaan langzaam op hun doel af. Als ze dit al halen. Het is eigenlijk niet belangrijk. Waarom zou je naar B gaan als je ook naar C kunt. Het is daar niet minder plezierig. Het trekt hoogstens wat minder publiek. De NSU in deze is het Amerikaanse Oneida die met Preteen Weaponry een wat ongewone weg bewandelt in de muziekwereld met hun psychedelica, krautrock en onderhuidse ritmes. In drie tracks met een totale lengte van bijna veertig minuten laten ze zien hoe hun wereld erbij ligt en waar zij zich willen begeven. Geen voer voor de massa, maar ik kan me niet voorstellen dat ze hiermee zitten. Dit blijkt wel uit het feit dat ze aangekondigd hebben dat dit het eerste album uit een serie van drie is. Benieuwd waar de weg van C naartoe leidt. Of zijn we eigenlijk nog in A?
mij=Jagjaguwar / Konkurrent