Hij kan weinig fout bij me doen, geloof ik. Dat wil zeggen, ik bewonder Richard Ashcroft om zijn bijzondere stem, en daarom zal ik alle muziek die hij maakt een kans geven. Niet altijd grijpt hij die kans: zijn solowerk vond ik wel aardig, met name Alone With Everybody, maar stiekem had ik toch ook wel heimwee naar The Verve. Maar gelukkig, 2008 is het jaar van een wellicht grote comeback van deze band. Hoewel alle Verve-leden na het uiteen gaan van hun band in de muziekwereld zijn blijven werken, blijkt The Verve als band meer dan de som der delen. Als deze vier mannen samenkomen, gebeurt er wat speciaals. En dan krijg je bijvoorbeeld het heerlijke, door de piano voortgedreven, “I See Houses”, waar Coldplay nog een puntje aan kan zuigen. Of “Rather Be”, dat je maar één keer hoeft te horen om het de hele dag in je hoofd te hebben. Maar ook het opvallend getitelde “Noise Epic” (nomen est omen?), met inderdaad veel geluid, en episch lang met ruim acht minuten, maar muzikaal niet heel interessant. Op Forth staat geen “Bittersweet Symphony”, en ook geen “Drugs Don’t Work”, maar wel tien liedjes die gemiddeld genomen dik boven de middelmaat uitsteken. Want dat The Verve gewoon goede popliedjes schrijft, wars van alle trends, staat buiten kijf.
mij=Parlophone / EMI
‘Rather Be’ viel me ook direct op.. Zou me niks verbazen als dat de volgende single wordt.
Verder echt een uitstekende plaat, jaarlijstmateriaal!