Bij het zevende nummer smeek ik al om genade. De eerste volledige plaat van Abe Vigoda duurt niet veel langer dan een half uur maar slaat de luisteraar behoorlijk om de oren. De muziek van deze jonge band uit Chino in Californie wordt tropische punkrock genoemd en is een nogal hysterische mix van snelle drumroffels, freakerige gitaarriedeltjes en kreterige zang. Er staan 14 nummers op Skeleton, waaronder het instrumentale “Visi Rings”, dat voor het enige rustpunt zorgt op de plaat. Verder raast Skeleton in moordend tempo door. Onderscheid tussen de nummers is er eigenlijk nauwelijks en enige vorm van melodie lijkt verboden binnen de band. Vooral de drummer gaat tekeer als een beest en lijkt in ieder nummer in ieder geval even iedere trommel, iedere bekken, en regelmatig de koebel te willen raken. Het is hoogst origineel allemaal en live waarschijnlijk goed voor een gezellig tropisch springfeestje, maar Abe Vigoda blijft toch vooral geschikt voor liefhebbers van compleet op hol geslagen calypso. En daar ken ik er niet zoveel van.
mij=Bella Union / V2
Ik vind het wel een grappig album.
Zou het denk ik goed doen op een dansavond in een gesloten inrichting.
Ik vind het wel een grappig album.
Zou het denk ik goed doen op een dansavond in een gesloten inrichting.
ik ben al moe na het lezen van je recensie…
ik ben al moe na het lezen van je recensie…