Een kop vol snot, blaffen als een hond die solliciteert naar een plek in een death metalband en een stem rauwer dan de stok van de kat van Bon Scott. Geen beter moment om me eens even een paar uur een bak herrie via de koptelefoon in te stralen.
Crystal Antlers lijkt nog het meest op normale muziek. Hun door Mars Volta‘s Ikey Owens geproduceerde EP begint met noisy gitaren waar al snel de zweep hard overheen gaat in de vorm van een rollende bas en een bikkelhard instartende synth. Die laatste heeft de mijmerende Pink Floyd-sound, maar heeft het gas er wel vol op. Strelen van je trommelvliezen kun je het moeilijk noemen, overrompelend intens wel. Crystal Antlers is een op hol geslagen antieke stoomtrein die zich door niemand af laat stoppen de eerste vijf à zes minuten. Het laat zich nog het beste beschrijven als een intense mix van punk attitude met liefde voor psychedelica. Bepaald niet slecht voor een stel voormalige schoorsteenvegers.
Drums Are For Parades maakt allemaal nog net even een stukje logger op hun EP Artificial Sacrificial Darkness In The Temple Of The Damned. Dit Belgische trio maakt intense herrie voor tien. Het bewijst maar weer eens dat je met gitaar, bas, drums en een krijskonijn ook gemakkelijk muren kunt slopen. Wat dat betreft was het wel logisch dat ze al meerdere keren in het voorprogramma stonden van landgenoten Vandal X. Dat is ook al niet van alles behalve voor tere zieltjes bestemde muzak. Een beetje als Kyuss op 78 toeren, maar dan wel zonder dat het logge verloren gaat, met daardoorheen gehusseld Ministry in zijn goede dagen en ontdaan van zijn industrial harnas. Meedogenloos en ongepolijst.
Maar in alles is er natuurlijk de overtreffende trap. Al betwijfel ik ten zeerste of er na de sport waarop Aids Wolf staat nog een stapje hoger gegaan wordt. Deze band doet eigenlijk nergens op hun bizarre WP Cities of Glass ook maar iets dat maar een beetje lijkt op een liedje. De vier bandleden lijken elkaar alleen maar zoveel mogelijk pijn te willen doen met hun krijsende zang, doldrieste drumspel en tweemaal überfreaky gitaarspel. Maar ja, in dit geval geldt dan wel: pijn is fijn. Althans, dat neem ik maar aan dat zij dat van elkaar vinden. Ik zit erbij en luister ernaar en denk er het mijne van. Maar weet wel vrij zeker dat de rest van de familie maar wat blij is dat ik dit met de koptelefoon op luister. Mozes kriebel.
mij=Touch and Go / Konkurrent & Kinky Star & Skin Graft