Dit stukje over Disco Ensemble‘s derde cd is een beetje mosterd na de maaltijd. De cd ligt al een paar maanden in de schappen, de band speelde al op Pukkelpop in augustus en heeft net vorige week twee optredens gedaan in de kleine zaal van Paradiso en Ekko. Waarom dan toch alsnog een stukje over Magic Recoveries? Nou ten eerste omdat je hun concert binnenkort toch nog in de herhaling kunt zien op FabChannel en ten tweede omdat deze vier Finnen met Magic Recoveries toch wel een toffe opvolger gemaakt hebben van First Aid Kid. Wel een opvolger die op bepaalde momenten een duidelijke stijlbreuk is ten opzichte van zijn voorganger. In enkele nummers kruipt de band duidelijk wat meer de indierockkant op. Of de fans van het eerste uur daar blij mee zullen zijn weet ik niet, maar ik vind het wel oké om nummers als het voortslepende “Worst Night Out” te horen. Wat die fans vinden, dat zal de band verder worst zijn. Dat bezingen ze ook zo ongeveer in “We Can Stop Whenever We Want”. Dat het af en toe meer richting indierock gaat blijkt bovendien helemaal nog niet uit het openings- en titelnummer, want de start hiervan is lekker fel en gelijk strak d’r op. Toch vindt er ongeveer halverwege ook al een verrassende wending plaats. Dan wordt er zomaar pardoes een piano de studio ingereden. En zingt Miikka Koivisto een stukje alleen door piano begeleid. Qua tekst wordt het dan overigens alles behalve zoetsappig: ‘All I can think of is my weird obsessions / All I can think of is my fucking dick ,’ zingt hij op zijn serieust. Rare jongens, die Finnen.
mij=Universal