Het Duitse End Of Green bestaat al een aardig lange tijd en doet aan weinig opgewekte hardrock met een behoorlijke gothic-inslag. De band is begonnen in 1992 en is met dit The Sick’s Sense bij hun zesde langspeler aangekomen. Zoals wel meer Duitse bands is dit gothicrock met een behoorlijk commercieel randje, dus enigszins in de buurt van collegabands als HIM en het eveneens Duitse Crematory. Wat daarnaast meteen opvalt is de gelijkenis in stemgeluid tussen zanger Michelle Darkness (what’s in a name) en Type O Negative‘s Peter Steele, de gelijkenis is echt als twee druppels water. Je zou bijna denken dat hij er misschien wel een Type O-coverband op nahoudt. En mocht dit niet zo zijn dan zou dit wel verstandig zijn om te overwegen aangezien End Of Green grossiert in middelmatigheid. Het ene suffe flutrefrein na de andere krijgen we op ons bordje, en nou is dit soort gothic niet bedoeld om vrolijk van te worden, maar in dit geval is het toch echt huilen met de pet op. Dit doorsnee stamprock met droefsnoeterige teksten en saaie pseudo-melancholieke sfeer, zonder enige verdere diepgang of inhoud. Mij ontgaat het nut van deze plaat, maar misschien is er juist bij de Oosterburen wel een publiek voor deze band. Aan mij is dit soort gothicmeuk in geval niet besteed.
mij=Silverdust