Headphone – Ghostwriter

Radiohead. Zo, dan is die naam alvast genoemd. Maar om het daarbij te laten, is in mijn ogen gewoon een vorm van luie journalistiek. Natuurlijk, de stem van Ian Marien klinkt als een Thom Yorke die voor de verandering antidepressiva werd voorgeschreven die wél aanslaan. Nog steeds geen vrolijke jongen, maar de scheermesjes staan gelukkig nog lang niet op de polsen. Ook de minder zwaar aangezette instrumentale invulling van elektronica en gitaren is hier debet aan. Headphone klinkt op Ghostwriter boven alles een stuk toegankelijker dan de recente output van Radiohead. Ze komen voor mij daarmee dichter in de buurt van het geluid dat we kennen van bands als Archive, Union of Knives en de melodieuzere kant van (het helaas ter ziele gegane) The Cooper Temple Clause. Die lijst namen geeft tevens aan waarom Headphone kan worden gezien als een ware verademing in het muzikale landschap van onze zuiderburen: eindelijk weer eens een Belgische band die niet meteen langs de muzikale-meetlat-die-dEUS-heet hoeft te worden gelegd. Wellicht dat ze daarom met de puike singles “Ghostwriter” en “She is Electric” zulke welkome gasten bleken te zijn in de hogere regionen van Studio Brussels hitlijst ‘De Afrekening’. Advies voor de volgende plaat is om hier en daar niet bang te zijn om – zoals de band dat live wel doet – wat onstuimiger te werk te gaan. De afwijkende, Franstalige afsluiter “Film” (inclusief zuchtmeisje) gaat in ieder geval een veelbelovende richting op.

mij=PIAS