`Hilde Marie Kjersem er en norsk jazzvokalist.’ Zo begint haar pagina op de Noorse Wikipedia. Jazz en Noorwegen, met beide aspecten van deze jonge zangeres heb ik niet zo veel. Het valt me dan ook alleszins mee als Kjersem met “Sleepyhead” op de tonen van een harp op zeer ingetogen wijze het album opent. In de nummers die volgen komt de muziek iets meer tot leven maar er blijven weinig tot geen jazzinvloeden te bespeuren. Opvallend is dat Kjersem haar begeleiders zelden meer laat spelen dan strikt noodzakelijk is. Bij het country- achtige “Midwest Country” bestaat de begeleiding voor een groot deel zelfs uit het aanslaan van een enkele snaar. Precies genoeg om de juiste spanning op te bouwen. Op de momenten waar het album dreigt in te kakken zorgt Kjersem voor een wending die iedereen weer bij de les houdt, zoals het creepy intermezzo in “It is Easy”. Over het hele album hangt een nogal onheilspellend sfeertje en op “Marie Antoinette” wordt dit zelfs luguber als Kjersem het verhaal van de onthoofding van deze Franse koningin vertelt: ‘As the knives cut her flesh, and it rolled around, for a few seconds, on the ground.’ A Killer for that Ache is een indrukwekkend album van een zangeres die korte metten lijkt te willen maken met haar jazzverleden. Hoog tijd om die Wikipedia-pagina eens bij te werken.
mij=Rune Grammofon / Konkurrent