Mijn lief en ik houden regelmatig met een bevriend stel een zogenaamd DVD-avondje. Een simpel doch doeltreffend concept: met de wijzers van de klok mee laat eenieder een nummer uit de grote stapel muziek-DVD’s horen. Nu zei ik regelmatig, maar nu ik er over nadenk is ons laatste DVD-avondje alweer een tijdje geleden. Misschien omdat we meer U2 – het bevriende stel is fan – voor onze kiezen kregen dan ons lief was? Dat U2-dieet werd echter eenmaal onderbroken door een hervonden liefde van onze gastheer: James en hun afscheidsconcert in thuisstad Manchester uit 2001. Hier in Nederland heeft het nooit zo willen vlotten met de enigmatische zanger Tim Booth en zijn mannen. Wellicht dat iemand zich het hitje “Sit Down” nog kan herinneren. Het staat waarschijnlijk ook op Twee Meter Sessies deeltje zoveel. Zo’n type band dus. Vrijwel niemand zal hier zijn opgeveerd bij het nieuwtje dat James weer bij elkaar was. Is daar reden toe? Ja en nee. Ja, omdat de draad gewoon weer is opgepakt en James als vanouds met de armen wijd open breed uitwaaierende op stadionmaat afgemeten popsongs maakt. En nee, omdat de draad gewoon weer is opgepakt en James als vanouds… Enfin, u begrijpt vast wel waar ik heen wil. Tussen de reeks reünieplaten staat Hey Ma aan de goede kant van de lijn, maar ik betwijfel of de band er veel nieuwe zieltjes mee zal winnen. Tenzij ze eens met hun puike live-reputatie deze kant op komen. Als voorprogramma van U2 bijvoorbeeld.
Om James een handje te helpen met het winnen van nieuwe zieltjes mag File Under een aantal exemplaren van Hey Ma op de post doen. Wil je zo’n exemplaar in jouw brievenbus terugvinden, doe dan mee met onze prijsvraag.
mij=Universal