In de tijd dat veel trance geplaagd en gedomineerd wordt door vocal snippets, invloeden uit electro, zweempjes house en zagende baslijntjes, is het af en toe een verademing een album aan te treffen waarop trance staat uit grootmoeders tijd, laten we zeggen de jaren ’90. Enkele laatsten der Mohikanen houden de ouderwetse trance met arpeggio’s, duidelijke melodieën en scherpe synths nog in ere: een daarvan heet Jon O’Bir en is afkomstig uit het pittoreske Nottingham. Tezamen met Activa (Rob Stevenson) produceerde O’Bir zijn eerste langspeler, die uitkwam op het Vandit-label van Paul van Dyk. O’Bir en Activa laten al in het eerste lied horen dat ze de ouderwetse kant op gaan, en laten in de nummers daarop zien dat ze die trancezijde erg goed beheersen. O’Bir viel in het verleden nog niet te betrappen op bloedmooie songs, maar op dit album staan toch enkele parels. “Ways And Means” is het hoogtepunt: trance as it should be, in de nek hijgend gevolgd door “I Need You”, waarvan helaas een wat korte versie is opgenomen. “Sunrise” is ook erg goed, en de rest van de nummers? Ach, sommige zijn prima, en andere, zoals het repetitieve “Sparc”, zijn geen knip voor de neus waard. Dat is trouwens de makke van de meeste nummers, goed of niet: er zit vaak maar één centraal idee in. Op den duur wordt dat een beetje saai, zeker als je het gelaagdere werk van een vergelijkbare artiest als Giuseppe Ottaviani hoort. Desalniettemin weet O’Bir met vrind Activa een voldoende te scoren door te laten zien dat de oude trancejas hem prima past.
mij=Van Dit