Op een of andere manier hebben veel bands uit Scandinavië iets ongewoons en juist dat ongewone verbindt ze met elkaar. Snapt u het nog? Neem nou Rumble In Rhodos, deze Noren maken een mix van hardcore en rock die zich nog het beste laat vertalen als Refused meets Disco Ensemble meets Blood Brothers. Juist, twee daarvan zijn Scandinavisch. Toeval? Ik dacht het niet. Door de vele lagen komt ook de naam van At The Drive-In naar boven. En tja, als je de vergelijking met zulke bands kunt doorstaan heb je geen slecht product afgeleverd. Intentions swingt, de zanger gaat van extreem hoog tot extreem laag en het geheel klinkt chaotisch. Op een goede manier. De plaat vliegt alleen nergens uit de bocht, het blijft net iets te netjes. Daardoor krijg je soms het gevoel naar een light-versie van eerder genoemde bands te luisteren. Rumble In Rhodos heeft de pretenties van een Mars Volta, maar weet te weinig te verrassen. Zowel qua structuur als opbouw weten de vijf Noren niet van de gebaande paden af te wijken. ‘Cinematic Sweeps’ is wat dat betreft een positieve uitzondering. Extra punten krijgt de band voor zanger Thomas Bratlie die in de biografie wordt omschreven als beide Blood Brothers in één. En dat is eigenlijk niets teveel gezegd. Volgende keer nog wat meer durf en nog meer chaos. Band om in de gaten te houden.
mij=Black Balloon/Plastic Head/Bertus