Maar eens twee oudjes van de stapel gepakt om te recenseren. Beiden met vrij duidelijke redenen waarom ze waren blijven liggen. Ze zijn namelijk van magere kwaliteit en genieten weinig originaliteit. Zeker het eerste schijfje, Soulcatcher van The Mystery is maar een matig object. Dit tweede album van het Duitse gezelschap is de opvolger van het in 2005 verschenen Scars. Nu met een nieuwe zangeres in de gelederen, Korry Schadwell. Zij heeft op zich een prima rockstem, waarbij je al snel moet denken aan zangeressen als Doro Pesch of Lita Ford, maar het is het net niet. Vijftien nummers lang en iets meer dan 56 minuten duurt het album. ‘t Wordt echter nergens echt spannend en ook de productie is beneden peil.
Twee jaar geleden was ik nog vrij positief over Ragnarok van Týr. Over de opvolger Land ben ik beduidend minder positief gestemd. Het is me te mat en te onsamenhangend, zowel qua muziek als qua zang. De nummers weten me niet te pakken, laat staan vast te houden. Ze zijn niet boeiend genoeg. Ze kabbelen voort. Op Land voeren ze het zelfde trucje op als op de voorganger, maar dan in een mindere uitvoering. Het is soms weliswaar niet eens zo heel onaardig en natuurlijk nog steeds vrij origineel door de rustige viking metal en de zang die veelal in de eigen taal ten gehore wordt gebracht. Ik had er meer van verwacht. En daar verandert het epische titelnummer “Land” van ruim zestien minuten weinig aan.
mij=Limited Access / Sonic & Limited Access / Rough Trade