Eigenlijk heeft het wel wat dat er mensen zijn die tevreden zijn met wat ze zijn en hebben: genoeg is genoeg. Waarom zou je een carrière en (nog) meer bezit nastreven? De maatschappij waardeert zo’n negatieve houding niet. Maar al handel ik er zelf niet naar, ik vind het wel wat hebben, die tevredenheid en je niet druk maken om allerlei materiële onzin. De onrust schijnt ook in TK Webb te zitten. Thomas Kelly Webb begon ooit – op negenjarige leeftijd – in de punk, maar had hierna zijn zinnen gezet op de deltablues. Dat was voor hem kennelijk niet genoeg. Hij vormde de band The Visions en brak met het verleden: weg met de punk, weg met de deltablues. Vanaf nu is Thomas Kelly Webb een rockster. Dat lijkt hij althans te willen zijn als je naar Ancestor luistert. Stiekem wil hij o.a. de nieuwe Michael Stipe, Black Francis en Robert Plant zijn. Elke liedje weer een ander. En daar zit wel een beetje het probleem met dit album. De muzikanten weten van wanten, de productie van Matt Boyton is vet genoeg, maar alleen die liedjes hebben te weinig te vertellen. Vooral in de langere nummers als “God Bless The Little Angels” wreekt zich dit. Aan het eind vraag ik me ook af waarom iemand dit nou zou willen beluisteren. Ik heb dan ook mijn twijfels of het zo ooit wat wordt met de rockster TK Webb. Een goede gitarist zijn en krachtige stem hebben is niet voldoende.
mij=Kemado / Munich