Fucked Up – The Chemistry Of Common Life

‘Fucked up is Pink Eyes, 10,000 Marbles, Gulag, Young Governor, Mustard Gas and Mr. Jo’ staat er op het op hoesje van The Chemistry Of Common Life. Ik mag hopen voor het zestal dat dit niet de namen zijn waaronder ze ingeschreven staan bij de burgerlijke stand in Canada. Het zal wel niet, want Gulag noemt zich als het uitkomt Concentration Camp en Mustard Gas houdt het dan op Laundry of Slumpy. Het is dan misschien ook niet zo heel raar dat Fucked Up nogal eens met argusogen wordt bekeken. Flirten met dubieuze symbolen uit duistere passages uit de wereldgeschiedenis heeft dit wel bijna logischerwijs tot gevolg. En dat deed Fucked Up dus. Althans, dat heb ik van horen zeggen. Ik zal eerlijk bekennen dat ik voor The Chemistry Of Common Life nog nooit gehoord had van zanger Pink Eyes en de zijnen. Dat is best stom, want The Chemistry Of Common Life is zonder twijfel een van de interessantste punkplaten die er dit jaar verschenen is, en misschien ook wel de beste. Met zijn zessen denderen ze me in ieder geval goed overhoop in de dik vijftig minuten die de cd duurt. Het mooie daarbij is dat de band in die tijd flink om zich heen slaat en flink wat muurtjes slecht. Ik bedoel: welke punkband begint zijn plaat nu met bijna een minuut bloedserieus fluitspel en grijpt je na een krappe volgende minuut met Hawkwindiaans doordreinende gitaren genadeloos bij de strot? Dat is bepaald niet slecht voor een band waarvan zo ongeveer de helft gediagnosticeerd is als geestelijk niet helemaal oké. Misschien dat juist daardoor The Chemistry Of Common Life zo alles behalve alledaags klinkt?

mij=Matador / V2