Tilburg is deze keer de eerste stop van I Am Ghost. In een totaal vreemde omgeving ontmoeten ze hun nieuwe toergenoten van Blessed By A Broken Heart, Fei Comodo en Devil’s Gift. Zanger Steve Juliano zit in zijn hemdshirt in een van de kleedkamers in de 013. Koud en nog zonder make- up vertelt hij enthousiast over de lekkere Big Mac’s en de gigantische kerken in het centrum. Hij is vooral jaloers op het feit dat Amerika geen kerken kent en alleen maar torenhoge gebouwen en kantoren in de grotere steden.
Vol verbazing is Steve ook dat I Am Ghost vanavond afsluit. ‘We dachten dat I Am Ghost de support was van Blessed By A Broken Heart, maar we schijnen op een co-headline toer te spelen waar we omstebeurten een avond afsluiten. Vandaag hebben wij de eer’. Maar de zenuwen beginnen al op te spelen. ‘Zijn er wel genoeg mensen die de woorden kennen? Is het überhaupt wel druk? Hoe is de scene in Nederland? Weet jij dat niet?’ Met enkele geruststellende woorden dat veel Amerikaanse bands pas laat na hun doorbraak in de Verenigde Staten naar Nederland komen, wanneer de fans van de band al lang met smacht zitten te wachten, staan ze natuurlijk vooraan om mee te zingen. ‘Gelukkig maar, we zijn echt doodsbang dat we niet worden opgepikt door het publiek. Thuis staan we voor volle zalen te spelen en hier is het maar afwachten. Ook hielpen onze optredens in Griekenland niet echt mee. Die Grieken wisten niet wat hun overkwam en stonden met zijn allen met open mond te kijken.’
mij=Interview: Paddo. Foto's: Dennis
I Am Ghost staat op deze tour door hun nieuwe album To Those We Leave Behind. Een album waarin mensen worden besproken die Steve, en de rest van de band hebben achter gelaten tijdens hun leven. Zo stierf Steve zijn vader al vroeg en kende de band I Am Ghost ook vele bezettingswisselingen. 'I Am Ghost was alles, op een gegeven moment wist ik niet eens of we nog wel bestonden, een doodsbange periode uit mijn leven.' Maar met dit album heeft Steve zijn persoonlijke problemen weten te verwoorden. Zo zien we een herboren band met een verse start. Een band die een hekel heeft aan de meeste bands in de scene tegenwoordig. 'Iedereen ziet eruit of ze net uit bed zijn gevallen, rechtstreeks het podium op. Wij proberen ons netjes aan te kleden en het publiek ook iets te geven om naar te kijken.' Ook al krijgen ze hier veel negatieve reacties op, worden ze vergeleken met andere bands, toch is het allemaal positief geweest. 'Op een gegeven moment heb ik moeten zeggen tegen mezelf dat ik niet meer het internet moet afzoeken naar recensies, reviews en verkeerd uitgewerkte interviews.' Steve haalt even uit naar zogenaamde journalisten die niet eens moeite doen om de cd daadwerkelijk te luisteren.'Iedereen kan na het luisteren van onze cd zeggen dat we geen screamo band zijn. Mijn screams op dit album zijn zo minimaal dat ze niet eens opvallen'.
Ook krijgen we een wijze les mee van Steve. 'I Am Ghost luistert niet naar de punkmuziek van tegenwoordig. Laat staan naar de emo en hardcore. In het vliegtuig hebben we The Beatles op gehad en de Best-Off van Elton John.' Dit is wat bij vele bands verkeerd gaat en veel journalisten niet snappen. 'Het betekent niet dat je als artiest precies dezelfde muzieksmaak moet hebben als de muziek die je maakt.' Maar als we vragen met welke band ze het liefst nog ooit willen samenwerken veranderen we snel van stijl. 'Zelf zou ik meteen AFI zeggen maar de rest van de band zal hier niet mee eens zijn.' Uit het niets mengt ook gitarist Chad zich in het gesprek. Wijze, geschreeuwde toevoegingen zoals 'Amon Amarth, Dark Funeral en Behemoth' veranderen het gesprek.
Steve vertelt enthousiast over zijn jeugd in de Verenigde Staten. 'Bands zoals Thrice, AFI, Taking Back Sunday, ik heb ze allemaal gezien toen ze nog in de kleinere zaaltjes stonden te spelen. Soms waren er maar dertig mensen.' Ook Aiden schijnt een favoriet te zijn. Hij gelooft er dan ook niks van dat Aiden hier geen volle zalen trekt. 'Kennelijk is de hype dus voorbij met deze band. Zelf zien we I Am Ghost niet als een hype. We zijn er al een tijdje, en nog lang niet op het niveau van Aiden. We gaan liever vele jaren mee dan dat we twee jaar de tijd van ons leven hebben.'
