Ik kom graag op feestjes. Als het maar wel een beetje leuke, ongedwongen feestjes zijn. In de bijgeleverde bio rept het management van John Legend over dat zijn derde album kan worden gezien als John’s party. En inderdaad, het dient gezegd te worden, een feestje is het geworden. Tot in de puntjes verzorgd. John heeft zijn beste vriendjes en vriendinnetjes uitgenodigd. Andre 3000, Kanye West, Pharrell, Brandy; allen geven zij acte de presence. Het is echter met name de aanwezigheid van Estelle die het feestje van wat meer jeu voorziet. Voor de rest doet het me vooral denken aan zo’n dampend festijn wat je wel eens in een Bacardi-reclame voorbij ziet komen. Met net iets te mooie mensen die net iets te ritmisch meedeinen met hun net iets te ronde heupen. De zweetdruppeltjes uiterst fraai glinsterend in het licht. Uiteraard allemaal met een perfect gemixte Mojito – zie ik daar nu Tom Cruise achter de bar? – in de hand. Het geheel is voorzien van de enige juiste beats: niet te wild, maar ook zeker niet te soft. Bij de deur zorgen de opgepompte uitsmijters met hun oortjes in ervoor dat er geen ongewenste gasten binnenkomen. Ik ben bang dat ik met mijn eenvoudige spijkerbroek en afgetrapte gympjes niet welkom ben. Jammer dat ik er geen deel van uit mag maken. Want mensen, wat een feest moet het daarbinnen zijn zeg!
mij=Sony
Ik loop ook op gympies maar heb wel tickets voor 4 maart 2009 (;-o), kots op Martini. Luister eens naar nummer 8 van de cd, This Time, en geef toe dat dit een Legend-arische klassieker wordt. John Legend is gelukkig geen middle of the road-arrenbieshit.