Aled Philips had met zijn band Kids In Glass Houses geen wilde dromen. Opgegroeid in het Verenigd Koninkrijk, een gedeelte van de wereld waar nieuwe bands en hypes als paddenstoelen uit de grond schieten, pingelden de jongens rustig verder in hun schuurtje. Na een anonieme tip werd Aled samen met zijn vrienden weggehaald uit hun dorpje Penpedairheol (Wales) door Roadrunner Records. Dan schiet toch de vraag door mijn hoofd; ‘Wat moet Roadrunner Records met een band als Kids In Glass Houses?’ Op het debuutalbum Smart Casual horen we namelijk ijzersterke nummers die de rock’n’roll- stijl hebben van Danko Jones en de overdreven zang van helden Glassjaw. Tel daarbij de aparte mix op van aparte jaren-tachtig-rock-gitaren en catchy Britpop, en je hebt nou niet bepaald het geluid waar de bands in de Roadrunner Records-stal om bekend staan. Commerciële metalacts worden daar toch het meest gevoerd. Kids In Glass Houses schotelt je nummers voor die je na drie keer luisteren al meeneuriet. Helaas komt de overweldigende podiumpresentatie van Aled niet over op cd. Dat hij het live uitstekend doet, bewees hij namelijk wel tijdens de tour met Zebrahead en Simple Plan. Helaas was die tour niet de beste manier om de andere kant van de Noordzee kennis te laten maken met Kids In Glass Houses. De band was even misplaatst als voorprogramma van Simple Plan als overtuigend en boordevol energie die avond. In het Verenigd Koninkrijk zelf wordt de band door al vergeleken met 30 Seconds To Mars en Lostprophets. Die vergelijking gaat muzikaal en qua uiterlijk mank, maar wie weet zijn ze over een tijdje wel net zo bekend. Deze Kids zijn zeker een stel jochies om in de kijker te houden.
mij=Roadrunner / CNR