Nina Kinert

Op een onopgemaakt bed in een hotel aan het Leidseplein zit ze voor me, de jonge Zweedse zangeres Nina Kinert. Nina heeft er net een behoorlijk pittig weekje promotie in Nederland opzitten als ik haar spreek over haar nieuwe album, haar 3FM Megahit Beast en het plotselinge succes van de single. Het feit dat de journaliste die net Nina’s hotelkamer verlaten heeft voor de Viva schrijft en Nina diezelfde middag opnames heeft bij een radioprogramma van de TROS spreekt boekdelen over het brede publiek dat ze vooral met de single Beast voor zich heeft weten te winnen.

mij=Interview: Blink. Foto's: Storm
Welke muzikale invloeden heb je van huis uit meegekregen?Eigenlijk was er altijd muziek te horen bij mijn ouders thuis. Mijn ouders draaiden zelf Olivia Newton-John, uit de kamer van mijn broer klonk Metallica, mijn zus draaide Mariah Carey en ik luisterde vooral naar Kate Bush. Tijdens mijn middelbare schooltijd ontdekte ik Emmylou Harris en Dolly Parton maar momenteel luister ik vooral naar de muziek die ik als kind al geweldig vond, zoals Michael Jackson, Prince en natuurlijk Kate Bush. Mijn favoriete muziek komt eigenlijk allemaal uit de jaren tachtig.
Was er een actieve muziekscene in Stockholm toen je opgroeide?
In Stockholm was er eigenlijk helemaal niet echt een scene. Ik heb van mijn tiende tot mijn vijftiende een klassieke opleiding gevolgd en zat van mijn zestiende tot negentiende op een soort rockacademie. Iedereen deed eigenlijk gewoon zijn eigen ding. De band Torpodo is ook afkomstig van dat college en die doen het momenteel ook goed. Verder weet ik het eigenlijk niet.
Je lijkt momenteel vooral veel succes te hebben in Duitsland en Nederland. Werd Zweden te klein?
Het succes in Zweden gaat nogal met vlagen. Het is erg leuk dat ik in Duitsland nu zelfs een echte fansite heb. Ik heb nogal op het succes zitten wachten dus nu voelt het eigenlijk vooral natuurlijk. Vooral op het podium of tijdens dit soort interviews besef ik me dat er iets aan het veranderen is. I'm getting there!

Je eerste single “Heartbreaktown” heb je opnieuw opgenomen omdat de eerste versie eigendom is van Sony. Waarom deed je dat?
We wilden “Heartbreaktown” op een EP voor de release van mijn tweede album. Eigenlijk vonden we dat het album “Heartbreaktown” niet goed door Sony was gepromoot en toen Sony samenging met BMG dacht ik dat ze helemaal geen aandacht meer voor me zouden hebben. Over twee jaar krijg ik de rechten over “Heartbreaktown” weer terug maar zo lang kon ik eigenlijk niet wachten. Wel vind ik de eerste versie nog steeds de beste.
In hoeverre verschilt je nieuwe album Pets & Friends van je eerste twee albums, die alleen in Scandinavië uitkwamen?
Het is vooral anders omdat ik nu met een andere producer heb gewerkt in plaats van met mijn vaste partner. Volgens mij is Pets & Friends echt een nieuw hoofdstuk en het voelt eigenlijk als mijn eerste album.
Ik zag dat je ergens vergeleken werd met de zangeres van de Cardigans. Beetje vreemde vergelijking toch?
Complete onzin inderdaad, misschien omdat we allebei uit Zweden komen en Nina heten? Daar houden de overeenkomsten echt wel op. Een recensent noemde me ooit eens de “Cleopatra van Scandinavië” en dat vond ik een veel leukere vergelijking.
Wat is je relatie met Ane Brun, je hebt veel met haar samengewerkt?
Ane Brun is een hele goede vrienin van me en we zullen zeker nog veel samen gaan doen. Er is absoluut geen sprake van concurrentie, het is gewoon leuk om samen op te treden en platen op te nemen. Het is sowieso leuk om met andere muzikanten te spelen. Gisteren schreef ik met Jamie Lidell binnen drie kwartier een nieuw nummer “Embrace the Radio” dat we vervolgens live op de Nederlandse radio speelden.

Hoe beviel de nieuwe producer Johan Lindström?
Geweldig. Hij is heel populair in Zweden en heeft daar diverse prijzen gewonnen. Hij vroeg of hij mijn nieuwe plaat mocht produceren. In het begin liep het nogal moeizaam omdat ik niet teveel door hem aan mijn mijn nummers wilde laten sleutelen maar na verloop van tijd gaf ik meer toe.
Je single Beast vertoont sterke overeenkomsten met Mad World van Gary Jules. Was dat een verrassing voor je?
Nadat ik het geschreven had, realiseerde ik me pas dat het wel erg veel op Mad World leek, maar toch vond ik dat het nummer zo moest blijven. Die mash-ups die nu op het internet staan vind ik eigenlijk wel grappig. Beide nummers vind ik prachtig.