Het jazz-funk kwartet (Hammond-orgel, gitaar, bas en drums) Phat Fred bracht in 2006 met groot succes hun debuutalbum Don’t Spoil the Soup! uit. Op de opvolger Live in Denmark laten de heren zien waartoe ze live in staat zijn, en dat is niet gering. Allereerst: de cd klinkt zoals een live-cd wat mij betreft moet klinken. De instrumenten zijn geweldig in balans, alles klinkt ‘lekker dichtbij’ en het spelplezier knalt er van af. Dat deze vier muzikanten hun instrument kunnen bespelen staat buiten kijf: dat kunnen ze, en dat laten ze horen ook. Het is hierdoor in de eerste plaats een instrumentaal album vol riffs, breaks, en geïmproviseerde solo’s. En allemaal klinkt het funky en cool. Er wordt hier en daar wel een beetje gezongen, maar stel je daar niet al te veel van voor: echt zuiver klinkt het nooit, en bovendien komt het steeds neer op het herhalen van een cool klinkende oneliner, zoals daar zijn “I turned you on, and now I can’t turn you off”, “Stay on the groove, stay on the groove”, of “Do the catscratch, but baby don’t scratch the cat”. Ik kan er niets mee, maar goed, waarschijnlijk moet je zelf funky en cool zijn om dat wel te kunnen. Echt stilzitten bij het beluisteren van deze cd is vrijwel onmogelijk, daarvoor werken de grooves (waarmee de muziek overladen is) te aanstekelijk. Maar daar zit ook een addertje onder het gras: elk nummer heeft zo’n hippe funky groove als basis, om daar vervolgens niet of nauwelijks meer van af te wijken. En hoe lekker dat ook klinkt: ik mis opbouw, overgangen, afwisseling. Kortom, ik mis spanning en avontuur. Hé wacht… ben ik er nu eindelijk achter waarom zoveel funk en jazz niet aan mij besteed is?
mij=Hammondbeat / Clearspot