Het is niet eens zo heel lang geleden dat Porcupine Tree geen grote zalen als de HMH aandeed, laat staan twee avonden in 013 tot op de laatste stoel uitverkocht zoals afgelopen maand in Tilburg het geval was. Ik liep in 2003 na een concert van de band in Tivoli terug naar het station en hoorde een vader en zoon discussiëren die ook bij het concert geweest waren. Zoonlief raakte niet uitgepraat over Wilson, vader was lyrisch over geluidswizard Barbieri. Ik was zelf meer op de hand van vader dan van de zoon. Wilson is verantwoordelijk voor de sterke songs, maar de inkleuring van de immer stoïcijnse Barbieri is de jus over de aardappels. Het verklaarde misschien wel waarom hij tot het vorig jaar eindelijk ook als cd uitgebrachte Things Buried nooit een plaat alleen onder eigen naam uit bracht. Stranger Inside is dus pas zijn tweede soloplaat. Barbieri speelt hier vanzelfsprekend alle toetsen op en krijgt hulp van bekende krachten als Steve Jansen (Japan), Gavin Harrison en Steven Wilson (Porcupine Tree). Hij neemt je mee op een vijftig minuten durende trip met van die kenmerkende Barbieri -soundscapes. Erg koel wederom. Helemaal instrumentaal is Stranger Inside overigens niet, Barbieri heeft de stemmen van zijn vrouw Suzanne en Tim Bowness (No-Man) her en der in de muziek gebruikt. Used and abused noemt hij dat. Maar er waren nog andere stemmen te horen. Kinderstemmen en moslimgezangen om precies te zijn. Nadere bestudering van het hoesje leerde dat Barbieri hiervoor samples gebruikt had van het Freesound Project, een Creative Commons-project. De files worden met naam en toenaam genoemd en je kunt ze zo terugvinden op die site. Ik zou als ik studiorat, jovica, wingz of ejaz215 was, glimmen van trots als zo’n legende als Barbieri mijn opnames zou gebruiken voor een plaat van zijn hand.
mij=Kscope / Bertus