Ryan Adams & The Cardinals – Cardinology

Er zijn van die types waar je werkelijk alles van kunt verwachten: van briljante oprispingen via middelmatige vingeroefeningen naar armetierige probeersels en weer terug. Ryan Adams is één van die muzikanten die deze omschrijving past als een handschoen. Twee briljante soloplaten, Heartbreaker en Gold, gevolgd door veel middelmatigs, een paar armetierige cd’s en enkele hoopvol stemmende release . Gelukkig stond er op vrijwel elke plaat wel iets dat de moeite waard was, of soms zelfs het keurmerk ‘briljantje’ verdiend had. Cardinology valt wat mij betreft in de categorie ‘hoopvol stemmend’. Er staan vrijwel geen misbaksels op, ondanks dat er genoeg kritiek te spuien valt. Zo begint zijn manier van zingen soms op het pathetische gegalm van Bono te lijken (“Go Easy” en “Cobwebs”) en klinken sommige tracks stomweg te plat en eendimensionaal (“Magick”). Het grootste minpunt zit ‘m wat mij betreft vooral in de sound: het is een stadionproductie geworden en dat past de fijnzinnige Ryan Adams niet. Het is aardig om te horen dat hij ook kan galmen en schmieren, maar liever hoor ik hem intiem, met een eerlijker productie.
Genoeg gemopperd: ik moet toegeven dat opener “Born Into A Light”, het soulvolle “Let Us Down Easy” en het sublieme “Crossed Out Name” laten horen waarom het predicaat ‘wonderkind’ ooit is uitgedeeld aan Ryan Adams. We blijven hopen op die ene alles overbodig makende klassieker.

mij=Lost Highway / Universal