The Cure – 4:13 Dream

Beste Robert,
Wat hebben we toch veel meegemaakt samen. Als puber verslond ik je muziek, bij je onvergetelijke optreden op Pinkpop in 1986 stond ik vooraan, en zelfs in de jaren negentig bleef ik je trouw. Maar daarna ging het een beetje mis en verloren we elkaar uit het oog. We werden allebei wat ouder en dikker en ik hoorde eigenlijk nog maar weinig over je. Ik las dat je in 2004 nog een aardig album uitbracht met een heavy metal-producer, maar daarna werd het ook weer erg stil. Tot dit jaar. Er verschenen wilde berichten in de pers over een single per maand gevolgd door een mogelijk dubbelalbum. De 4 singles kwamen er, uitgebracht op de 13e van elke maand, en nu is er dan je 13e plaat, met 13 nieuwe nummers. Ik dacht dat we niks meer hadden samen, maar toen ik 4:13 Dream opzette voelde het alsof je nooit was weggeweest. Bij de eerste klanken van opener “Underneath the Stars” voelde ik me meteen weer thuis. Je bent weliswaar wat ruiger gitaar gaan spelen, en je teksten zijn wat vrolijker dan vroeger, maar verder ben je eigenlijk niks veranderd. Ik ben heel blij dat je er nog bent voor me. Laten we snel weer eens wat afspreken!
Groeten,
Blink

mij=Geffen / Universal