Ik ben een albummens. Dat betekent dat ik zelden individuele nummers opzet, behalve in de shufflemodus van mijn iPod. Een enkele keer is er echter zo’n song die ik rustig een uurtje op repeat zet, omdat ik het zo’n waanzinnig lekkere song vind. Dat was ook het geval met TNT‘s “Peter Sellers Blues”: een riff die rechtstreeks van Y&T‘s Dave Meniketti lijkt te komen, een heerlijk refrein met meerlaagse vocalen en een smakelijke solo van Ronni Le Tekro. En dat bij een band die iedereen had opgegeven toen zanger Tony Harnell na negen albums zijn ontslag indiende om zich te richten op Starbreaker. Voormalig Shy-zanger Tony Mills werd als opvolger binnengehaald en de reacties op het eerste album van de nieuwe bezetting, The New Territory, waren wisselend. Atlantis blijkt echter een voltreffer. TNT is nog steeds een rockband, niet in het minst door het fenomenale spel van Ronni le Tekrø, maar tegelijkertijd slagen ze erin met enige regelmaat onweerstaanbaar poppy uit de hoek te komen. Bijvoorbeeld bij “Tango Girl” – inderdaad, met het ritme van de tango -, “Bottle Of Wine” en voornoemde “Peter Sellers Blues”. Regelmatig wordt er ook onbeschaamd geflirt met de Engelse glamrock uit de jaren zeventig. Hier en daar is een song iets te makkelijk – het componeren van opener “Hello Hello” kan amper meer dan vijf minuten gekost hebben -, maar de pure pret spat van deze plaat af. TNT zit qua klank dichtbij hun Scandinavische collega’s van House Of Shakira: het is rock, er wordt geëxperimenteerd, maar het is soms ook onverbloemd poppy en commercieel. Maar dan wel omdat ze dat zelf leuk vinden, en dat is de enige manier waarop het werkt.
mij=Metal Heaven / Rough Trade