Ooit speelde hij in Jason & The Scorchers. Hun furieuze versie van countryrock was opzwepend, adrenalineverhogend en gaf het doorgesnoven genre een stevige schop onder de kont. De master of the Telecaster die Jason Ringenbergs reputatie hielp vestigen was Warner P. Hodges. Na het uiteenvallen van The Scorchers verleende hij zijn diensten aan een grote hoeveelheid muzikanten en bands. Blijkbaar moest hij zelf vijftig worden om zijn eigen ei te willen leggen. Dat is Centerline geworden. Een plaat die een barband laat horen. Stampende rock ‘n’ roll, het best te genieten bij een paar biertjes in een donkere kroeg, maar waar verder niet al te veel woorden aan vuil gemaakt hoeven te worden. Spelplezier genoeg, maar ook de hulp van Dan Baird tilt deze cd niet boven het gemiddelde uit. Ook de buiging naar zijn voormalige werkgever door het coveren van diens “Harvest Moon” helpt hier niets meer aan.
Nee, dan de collectie tracks die de carrière van Charlie Pickett weer voor het voetlicht brengt. Aan het begin van de jaren tachtig stak Charlie Pickett niet alleen Jason & The Scorchers naar de troon, ook The Gun Club en bijvoorbeeld The Replacements hadden in retrospectief een geduchte concurrent. Intenser hoor je ze niet vaak: opgefokte, bij tijd en wijle hysterische countryrock die evenveel blues als country gebruikt, binnenstebuiten keert en op een donderende golf van rock ‘n’ roll weer uitspuugt. Of de begeleidingsband zich nu The Eggs noemt of MC3, Charlie Pickett is het centrum. Met zwartgallige humor (“If This Is Love, Can I Get My Money Back?”), een melancholiek levensgevoel (“A. On Horseback”) en een intensiteit die elke luisteraar onverbiddelijk meesleurt heeft hij begin jaren tachtig een jammerlijk vergeten oeuvre bij elkaar gespeeld. Alle eer aan Hotshot Records dat ze hem door deze verzameling weer naar voren halen.
mij=Jerkin' Crokus & Bloodshot Records