Ik kijk op de kalender: het is 3 decemberr 4008. Ik lees in mijn geschiedenisboek: ‘zo’n 2000 jaar geleden was heel Gallië (zo heette Frankrijk toen) bezet door soldaten van Berlusconi, de Romeinse veldheer. Heel Gallië? Nee, een kleine nederzetting bleef moedig weerstand bieden aan het brute mediageweld. Deze plaats had de naam Herman Dune, genoemd naar de belangrijkste familie in de nederzetting. Het was een oase van rust en de zon scheen er elke dag. Hierdoor was het zelfs subtropisch en groeiden er palmbomen. Onder de bomen zaten de mensen met een lekkere fruitige cocktail (drankje) in de hand te luisteren naar de twee bards (muzikanten) van het dorp die uiteraard Herman Dune als achternaam hadden. De inwoners vonden het prachtig, maakten graag een dansje op hun zonnige liedjes en als het even tegen zat dan was er snel weer een zorgeloze glimlach op hun gezichten getoverd. In 2008 zou men hun liedjes onder het genre singer-songwriter plaatsen, maar dan wel een met een nogal lo-fi-klank. Bekende bards uit die tijd waren Bob Dylan en Leonard Cohen. Lo-fi had te maken met de beperkte middelen die bewust gebruikt werden om muziek op te nemen. Als het duo Herman Dune muziek maakte werd een mevrouw in het dorp enthousiast en begon dan geregeld gezellig mee te zingen. Echt heel bekend zijn David-Ivar en Néman niet geworden, maar de liefhebber wist het duo (dat voorheen zelfs een trio was) te vinden. Hoe het klinkt zullen wij in 4008 nooit weten. Helaas bleek de cd waarop de muziek destijds vastgelegd werd, en die volgens de overlevering Next Year In Zion heette, niet bestand tegen de tand des tijds. Dit had niet te maken met de muziek, maar had te maken met de kwaliteit van de cd zelf: deze bleek na 150 jaar verpulverd.’
File Under geeft ism Tivoli setjes duo tickets weg voor het concert van Herman Dune volgende week in die Utrechtse poptempel. Heb jij zin om te gaan koekeloeren, vul dan dit formulier in.
mij=City Slang / V2