Officieel is dit nummer 0 in de Performance Series, een soort parallelle reeks platen die de ooit vast nog te verschijnen Neil Young Archives begeleiden. Deel 2 en 3 zijn al verschenen. Dat waren het mooie Live At The Fillmore East 1971 en het verstilde Live at Massey Hall 1973. Dat Sugar Mountain nummer 0 – de testversie – heeft meegekregen is goed te verklaren: Neil Young heeft zojuist Buffalo Springfield verlaten en moet zijn debuutplaat nog uitbrengen. We horen hier dus een mengeling van oudere tracks en liedjes die zijn officiële solodebuut gaan markeren. Maar we horen hier nog iets dat niet helemaal des Neil Youngs is. Het meest kenmerkende van Sugar Mountain is namelijk de ontstellende hoeveelheid gebabbel, stemmen van gitaren en onnozele verhaaltjes tussen de songs door. De toekomstige klassiekers (“Sugar Mountain”, “Birds”, “The Loner”) zijn nog niet uitgekristalliseerd tot definitieve versies – zo die al bestaan. Wel is dat meteen het leukste aan deze plaat. Alle extra’s zijn heel aardig, maar niet essentieel. Dan doel ik niet alleen op het gebabbel, maar ook op de toegevoegde DVD. Geen beeld, maar dezelfde tracks met een betere geluidskwaliteit. Tsja. De prangende vraag blijft vooral welk legendarisch concert gaat gelden als nummer 1 van Neil Young’s heldencarrière?
mij=Reprise / Warner
It’s so noisy at the fair, but all your friends are there