Handig is dat, een cdr opgevouwen in een grote poster. Daar moet ik het mee doen in het geval van The Art Of Movement. Geen tracklisting, geen info, geen niks niet. Normaal kun je dan nog wel wat vinden op het Internet, maar de info op hun website is ook maar minimaal, die linkt zelfs door naar hun MySpace-site. Als ik het goed begrijp komt The Art Of Movement uit Utrecht. Op de cdr staan drie indierock liedjes met een wavy insteek. Zo heeft “Radical” een “Love Like Blood”-achtig gitaargeluid. Bizar detail is dat alle drie de nummers precies even lang zijn. De zang van TAOM (hoe de zanger echt heet is me een raadsel) vind ik niet bijzonder sterk. Leukste nummer is het afsluitende “Deadly Moves” waarin de synths lekker gedateerd, een beetje Simple Minds-achtig, klinken.
Dan geeft het Groningse Duroc duidelijk wat meer info. Het drietal heeft dit jaar aardig wat prettige supportplekken weten te vergaren. Zo speelden ze in het voorprogramma van onder andere The Faint, Blood Red Shoes en The 925’s. Zanger/gitarist Robert Ten Caat heeft een makkelijk in het gehoor liggende stem, die in het openingsnummer “Since You’ve Been Around” af en toe herinneringen oproept aan Placebo’s Brian Molko. Muzikaal gezien zijn ze overigens een stuk lichtvoetiger. Zelf noemen ze The Kooks en The Killers als grote invloeden, maar “In Silence” is veel liever dan alle liedjes van die twee bij elkaar. De EP wordt nog wel lekker fel afgesloten met “Fastlife”, dat weer meer tegen Muse aan schuurt. Al met al stroken de liedjes prima met het credo van de band: mooie muziek, met altijd een toegankelijke inslag. Daarom waren ze bij Guido Aalbers als producer aan het juiste adres. Hij weet als een geen ander in Nederland hoe je dat op cd kunt realiseren.
Ook lekker fris klinkt Only Seven Left. Bij een vorige EP was ik niet super te spreken over de zang van Wouter Bouma. Bij eerste beluistering dacht ik: goh die is vooruit gegaan. Tot ik de line-up zag. Oeps. Wouter heeft in oktober besloten de band te verlaten en zich te concentreren op zijn afstuderen. Hij is vervangen door Bart van Dalen op gitaar en zang. En dat bevalt me een stuk beter. Hoogtepunt voor de band tot nu toe was het optreden op de Tinadag in 2007, waar de band optrad voor 10,000(!) man. Da’s een straf aantal. Het klinkt dan misschien lullig om te zeggen dat ze daar prima op hun plek waren, maar dat is het niet. Het jeugdige vijftal levert met “October Tune” en “Turbulence” twee lekker lichtvoetige pop/rockliedjes en dat, in combinatie met de hippe look van de vijf, vinden meisjes leuk. Ik kan ze geen ongelijk geven.
mij=Eigen Beheer & Eigen Beheer & Stuck In A Day