Ahh, het wonderschone Italië. Het land van de symfonische metal, vol van bombast en een overdaad aan toonladders. Althans, dat dacht ik tot voor kort. Het kan kennelijk ook anders. Neem The Modern Age Slavery bijvoorbeeld. Niks van dit alles is terug te vinden op hun debuut Damned To Blindness. Ik wist niet eens dat ik naar een stelletje Italianen zat te luisteren totdat ik ging zoeken op internet. Dat op zich is al een compliment. En de furieuze deathcore die ze wel spelen, is helemaal zo slecht niet. De zanger schakelt moeiteloos tussen een diepe putgrunt en een meer schreeuwerige hardcore-stem, de drummer trommelt er doodleuk met hoge snelheid op los en de gitaristen plakken achteloos een welhaast oneindige hoeveelheid aan gruwelijke riffs achter elkaar. Qua overdaad verloochenen deze heren hun roots dus toch niet. Dat is dan misschien ook mijn enige kritiekpunt. Af en toe raak ik de draad kwijt en mis ik wat herkenningspunten. Dat neemt niet weg dat er een aantal puike songs op dit album staan. Het technisch hoogstaande “Vile Mother Earth” (check de video!), het dreigende “The Sublime Decadence Of An Era”, het brutale “Descent To Oblivion” en tot slot afwisselende titelnummer, allemaal de moeite waard. De rest kent zijn momenten, maar mist net dat beetje extra. Ik ben benieuwd hoe ze het er live vanaf brengen. Als het net zo als op de cd klinkt, zie ik hun toekomst rooskleurig in.
mij=Napalm / Hardlife / Rough Trade