Net als Chet Atkins, de bedenker van de term, durft Tommy Emmanuel de titel ‘c.g.p.’ achter zijn naam te zetten. Dat staat voor ‘certified guitar player’, en je moet wel heel wat in huis hebben om daarmee weg te komen. Gelukkig heeft Tommy dat ook. Niet iedereen kan daar van genieten, en dat is ook prima, zeker bij een recensie, want recensies zeggen vaak evenveel over de schrijver als over de artiest. Zo ook in mijn geval: Tommy Emmanuel is vooral een gitarist voor gitaristen. En laat ik dat nou toevallig zijn. Voor mij is dat meteen de belangrijkste reden waarom deze dvd zo heerlijk is om naar te kijken. De drie concerten die Emmanuel in 2007 in Californië gaf, zijn prachtig samengevat tot één samenhangende registratie. Het camerawerk is rustig en laat altijd precies zien wat je wilt zien: close-ups van Emmanuels vingervlugge vingers en sfeerbeelden van het gehele toneel. Helaas verschijnt zo nu en dan ook het wel erg Amerikaanse publiek in beeld, die allemaal (ook heel erg Amerikaans) met een soort Christelijke devotie en geheimzinnige glimlach naar het toneel staren. Brrr… Maar goed, het geluid is prima verzorgd, en de gitaar klinkt zoals een akoestische gitaar moet klinken: akoestisch. Emmanuel is een performer in hart en nieren, die met een kwajongens-achtige glimlach op zijn gezicht regelmatig een ‘kijk eens wat ik allemaal kan’ blik de camera of de zaal in werpt. Super irritant bij de meeste artiesten, maar Emmanuel speelt de meest complexe passages werkelijk 100% vlekkeloos, zonder ook maar één keer te struikelen of een onzekere noot te laten horen. En dan mag je daar best trots op zijn. De vier nummers met gastmuzikant Bob Littell op mondharmonica hadden wat mij betreft achterwege kunnen blijven: op dat moment zie je twee muzikanten die er om strijden zoveel mogelijk noten per seconde op elkaar af te vuren. Een soort van testosteronduel, zeg maar, en daar is muziek nog nooit beter van geworden. Tot slot: Emmanuel solo is iets dat je meer moet zien dan moet horen om het te geloven, of zelfs maar te waarderen. Vandaar dat ik geen enkele cd van hem in mijn bezit heb (voornamelijk omdat zijn spel me niet ontroert), maar ik deze dvd nog vaak likkebaarden zal bekijken (voornamelijk omdat zijn spel me van verbazing achterover doet slaan).
mij=Favored Nations / Rough Trade