Soms luister ik wel eens een tijdje naar een plaat en kom ik maar niet op de naam van de band waar het me aan doet denken. Terwijl dat dan best een voor de hand liggende, bekende naam kan zijn. In het geval van Hundred Year Flood was het de zang van Felicia Ford. Natuurlijk! Fleetwood Mac, dat was het! Ik kon mezelf wel voor de kop vallen dat dat kwartje zo laat viel. Helemaal omdat de band qua muziek bij vlagen ook wel wat aan deze band doet denken. Maar dat ik er niet gelijk op kwam komt waarschijnlijk omdat Hundred Year Flood een stuk dieper in de roots gedrenkt is. Meer dan eens doen ze me wat dat betreft ook aan Tom Petty & The Heartbreakers denken in hun beginjaren. Poison is overigens al hun vijfde cd. Hiervoor heeft het kwartet de productionele hulp ingeroepen van Andy Kravitz, een ervaren man die onder meer werkte voor Juliana Hatfield en Joan Osborne. Hij heeft de plaat voorzien van een ‘groot’ geluid, maar heeft gelukkig de rauwe randjes van de rootsrock van de twee echtparen er niet teveel vanaf geschaafd. Dat schaven kan in een wat rustiger nummer als “Truly” prima, maar in de een meer uptempo nummer als het titelnummer of “Hell or High Water” heeft Kravitz dat gelukkig achterwege gelaten. In die tweede blijft het gitaargeluid lekker vals en krijgt bovendien bijval van prima erbij kleurende mondharmonica van Taj Mahal.
mij=Frogville / Lucky Dice
leuk plaatje, iets te poppy voor mij, maar desalniettemin, Neck of the Woods is de hit m.i. Ik vind ‘t eigenlijk ook best wel wat voor Ilse DeLange fans 🙂