Jeff Beck is een Grote Gitarist. Laat ik daar verder geen woorden aan besteden. Zoals de titel van de cd al doet vermoeden, is Performing This Week… Live at Ronnie Scott’s Jazz Club een registratie van de concerten die Beck daar in 2007 gaf. Nou ben ik niet de grootste liefhebber ter wereld van live albums, maar ik moet zeggen dat ik erg heb genoten van deze muziek. Zoals altijd speelt Beck met een minimum aan effecten; je hoort de gitaar en niets anders, maar wat Beck daarmee uitspookt is fenomenaal: hij laat elke nooit huilen als een gewond dier, en de krachtpatserij spat uit je luidsprekers. De indruk die het op mij vooral maakt is hoe idioot hard het moet hebben geklonken op die avonden, maar dat kan ik verkeerd inschatten. Een beetje vreemd klinkt de cd wel: drums, toetsen en bas klinken erg droog en dichtbij, alsof ze in een kleine ruimte zijn opgenomen, terwijl Beck’s gitaar galmt alsof hij in het midden van Ahoy staat. Die combinatie is op zijn minst bevreemdend te noemen, maar het zal geen toeval zijn, daarvoor schat ik Beck teveel als een perfectionist in. Zijn gitaarspel vind ik nog steeds te gefragmenteerd: elke noot op zich lijkt de ultieme gitaarnoot te zijn, maar tegelijkertijd hoor ik weinig verband tussen al die verschillende noten. Dat is ook de reden dat ik nooit echt ‘into Beck’ ben geweest. Maar deze cd heeft me doen gaan twijfelen: misschien moet ik toch dat gat in mijn muziekverzameling eens gaan dichten…
mij=Eagle / PIAS
Volgens mij heeft het volume niet heel hard gestaan.
Beck kampt al jaren met tinnitus en dat is ook een van de redenen dat hij niet zo gek veel live shows doet. In een interview vertelde hij ooit eens door Guns ‘n’ Roses te zijn uitgenodigd om een paar nummers mee te spelen in een show. Beck ging in op de uitnodiging, maar bedankte uiteindelijk voor de eer toen het podiumgeluid werd afgesteld en naar eigen zeggen z’n hoofd er bijna werd afgeblazen door het veel te harde volume.